Postbezorgers maken kunsttentoonstelling

Een klein groepje mensen verzamelt zich op vrijdagmiddag 22 september om drie uur in de Erasmus Gallery in het A-gebouw, naast de aula. Hapjes en drankjes prijken op de bar; een toevallig voorbij struinende student kijkt benieuwd de rumoerige galerij in. Als iedereen stil is, is het aan de voorzitter van de kunstcommissie, Philip Hans Franses, de eer de tentoonstelling te openen. Geheel volgens de tijdgeest gebeurt dat in hetEngels.

Franses, in het dagelijks leven decaan van de ESE, kwam als hoofd van de kunstcommissie met het idee om diverse afdelingen van de EUR wat meer te betrekken bij de universitaire kunstzaken. “Bij wijze van spreken kunnen we de mannen van de postkamer als gastcurators vragen”, vond Franses. “Maar”, dacht hij vervolgens, “waarom eigenlijk bij wijze van spreken? Zij zijn degenen op de EUR die het meest met de kunstwerken rond hebben gezeuld.”

“Toen ik met het voorstel bij de koffietafel van de postafdeling aankwam, was iedereen aanvankelijk enthousiast”, vertelt Franses. “Er kwamen ideeën op van alle kanten van de tafel, maar na een tijdje viel het gesprek dood. “Hoe kunnen we dat nou doen, een kunsttentoonstelling cureren? We zijn toch geen experts?” vroegen de mannen. “Kunst is als muziek”, vertelde ik ze, “je hoeft geen expert te zijn maar alleen je gevoel te volgen.” Toen kwam het proces op gang en kozen de postmannen kunstwerken die ze raakten.”

Zo heeft Peter van der Ham het kunstwerk ‘zonder titel’ (1993) van Jörg Immendorf gekozen. Hierop is een vliegtuig met een blote vrouw erop te zien die in zijn vlucht wordt begeleid door een grote man. “Ja, waar het voor staat mag je zelf bedenken”, zegt Van der Ham droog. “Ik interpreteer het als een weg naar de vrijheid. Misschien is die man God, dat vliegtuig lijkt me een vliegtuig van de geallieerden.” Deze laatste interpretatie ligt geheel in lijn met Van der Ham’s fascinatie voor de Tweede Wereldoorlog.

Milton Liauw-A-Fong opteerde onder meer voor het kunstwerk ‘World #10’ (2005) van Ruud van Empel gekozen, waarop een kleine, donkere jongen te zien is, staand in een jungle. Door de felle kleuren krijgt het geheel een vreemd soort surrealistische diepte. Dit kunstwerk bracht Liauw-A-Fong direct terug naar Suriname, het land waarin hij is geboren en waar hij tot zijn vierde levensjaar heeft gewoond. “Dat jongetje lijkt precies op de jongetjes die in Suriname door de straten hollen.”

Ook koos Liauw-A-Fong voor een foto van Fiona Tan. Op ‘Lift’ (2000) is een vrouw – de kunstenares zelf – te zien die een stuk of dertig heliumballonnen aan zich heeft gehangen en daardoor langzaam opstijgt. Tan liet deze foto van zich maken om de millenniumwisseling te vieren. “Ik heb dit kunstwerk samen met mijn trainee uitgekozen”, legt Liauw-A-Fong uit. “We werden heel vrolijk van deze foto. We konden niet ophouden met lachen als we het zagen.”

Jaarlijks zijn er vier exposities te zien in de Erasmus Gallery. De opzet waarbij medewerkers van de universiteit een collectie samenstellen is voor herhaling vatbaar; het is de bedoeling dat er voortaan jaarlijks door medewerkers of studenten een tentoonstelling wordt samengesteld. ‘De keuze van de postkamer’ is nog te zien tot eind oktober.