In de tien jaar die ik lesgeef op deze universiteit, ben ik in de studentenevaluaties van mijn vakken veelvuldig door de mangel gehaald. Hoewel mijn beoordelingen gemiddeld genomen redelijk tot goed zijn, is de interne variatie behoorlijk: van ‘veel geleerd, gezellig’ en ‘onze docent deed het fantastisch’ tot ‘de hoorcolleges waren vre-se-lijk’ en ‘dit vak is nutteloos’.

De beoordeling

Ook zijn studenten niet altijd even nauwkeurig bij het invullen van de vragenlijst. Een hoogleraar aan een andere universiteit vertelde me eens dat hij altijd vraagt wat de studenten vonden van de vakexcursie. De studenten die serieus op deze vraag ingaan – er is helemaal geen excursie – rekent hij niet mee bij de evaluatie. Verder zijn studenten die reageren niet per se representatief voor de populatie. Tot slot verbaas ik me erover dat op een instituut waar de nodige kennis aanwezig zou moeten zijn over survey-onderzoek, de vraagstelling van veel studentenevaluaties nog altijd zo belabberd is.

Ondanks al deze bezwaren hecht de EUR de nodige waarde aan de studentenevaluaties, zoals om het functioneren van docenten te beoordelen. Van veel tenure-trackers wordt zelfs geëist dat ze minimaal een bepaalde gemiddelde studentenbeoordeling halen. Daarnaast moedig ik in mijn introductiecollege studenten aan om met feedback te komen. Ook nodig ik ze uit om in groepsverband op het vak te reflecteren. Bij onduidelijkheid over een bepaalde aanpak kan ik als docent zo tijdig bijsturen of uitleg geven. Bovendien voelen studenten zich op deze manier meer serieus genomen.

En daar zit de paradox. Want iedereen die verbonden is aan een universiteit, raakt er al snel van doordrongen dat niet elke mening gelijk is. Voor opinies zonder solide onderbouwing is geen plek. Zonder degelijke argumentatie overleeft je paper het stadium van de peer review niet. En met zomaar iets roepen omdat het op Facebook heeft gestaan, haal je als student geen voldoende.

Gek genoeg worden al deze principes overboord gegooid in onze omgang met studentenevaluaties. Dan telt elke waardering plotseling evenveel mee. Daarom zeg ik: afschaffen die hap. Doen we onszelf – en dan vooral studenten, die vaak veel meer te vertellen hebben dan een simpele vragenlijst kan bevatten – een groot plezier mee.