Alsof de jaren 70 een comeback maakten! In april was het academische klimaat in Nederland, zelfs in Rotterdam, namelijk weer ouderwets links.
De maand begint met een succesje voor de universiteit als werkgever: er is een nieuwe cao. Ook is er succes voor de mvakbonden: de universiteiten zeggen toe een plan te ontwikkelen om de hoge werkdruk te verminderen, en het salaris gaat met terugwerkende kracht met 1,4 procent omhoog. Maar het sluiten van de nieuwe cao ging wel in een links jaren-70-tempo: doordat de onderhandelingen bijna een jaar duurden, is de nieuwe overeenkomst nog maar een maandje of twee geldig. Kortom, de nieuwe onderhandelingen kunnen meteen beginnen.
Ondertussen houden de studentenbonden scherp in de gaten wat het ministerie van Onderwijs met de basisbeursmiljoenen doet. Ooit werd er een miljard aan extra investeringen in hoger onderwijs beloofd, maar niemand gelooft meer dat al dat geld er ook echt gaat komen, en zeker de studentenbonden niet.
Eerst bleek de bezuiniging op de basisbeurs al veel minder op te leveren, vervolgens suggereerde een commissie dat het geld – tegen de belofte in – ook naar valorisatie en onderzoek kan, en na bestudering van landelijk onderzoek concluderen de studentenbonden dat er in elk geval niet méér geld per student komt. De kans dat de eerste generatie ‘leenstudenten’ nog iets van het geld gaat merken tijdens de studie, begint daarom het nulpunt te naderen.
Zijn milieu en klimaat nog steeds uitsluitend linkse thema’s? Negentig hoogleraren hopen in elk geval van niet. Vandaar dat ze een open brief hebben geschreven aan het – grotendeels rechtse – kabinet- in-wording. Ze verzoeken om een minister van Energie en Klimaat aan te stellen, ‘Dé grote uitdaging voor de komende decennia’ volgens de hoogleraren onder aanvoering van Jan Rotmans. Ook moet er volgens hen 200 miljard euro geïnvesteerd worden in duurzaamheid en groene energie, plus dat het onderwijs meer aandacht moet geven aan duurzaamheid.
Op 22 april kwamen wetenschappers, ook van de EUR, nogmaals uit hun ivoren toren voor een andere linkse hobby: demonstreren. De Nederlandse editie van de wereldwijde March for Science trok zo’n drieduizend mensen naar het Museumplein in Amsterdam. Het onderwerp was wat minder uitgesproken links: tégen de gelijke waardering van degelijke wetenschap en meningen van realitysterren en/of presidenten en vóór het belang van empirisch bewijs. Of de protestborden met teksten van minder dan 140 tekens echt geholpen hebben om de boze witte man weer voor de wetenschap te winnen, dat blijft de vraag, ondanks overtuigende slogans als ‘Science because lasers’ en ‘I like science even more than pizza!’.
Als je ondanks alles nog steeds denkt dat de EUR geen linkse signatuur heeft, dan is de Erasmus Sustainability Hub er om je uit de droom te helpen. Na de Meatfree Mondays, ErasMugs en warmetruiendagen luidt het nieuwste plannetje van de universitaire duurzaamheidsclub: een waar ‘bijenpaleis’ in Park Noord op de campus (hoewel de bedenkster van het plan, RSM medewerkster Babs Verploegh, het lieverover de Bee Building heeft, tegenover de Gee building, snap je). Verploegh, getraind imker, wil zelf een zwerm vangen en daarna het bijenvolk biologisch beheren. Het gebouwtje moet een insectenhotel huisvesten en één of meerdere bijenkasten. Mogelijk staat het er deze zomer al.
En om in de linkse terminologie te blijven: bij studievereniging Cedo Nulli werd deze maand ‘proletarisch gewinkeld’. Of, rechts gezegd: de kamer van de faculteitsvereniging van Sociale Wetenschappen werd ‘met grof geweld’ opengebroken en beroofd van zijn computerapparatuur en camera’s. Verdachten zijn nog niet in beeld, al klinkt het onwaarschijnlijk dat wildvreemden een verenigingskamer kunnen vinden op de vijftiende verdieping van het Mandevillegebouw. De politie doet nog onderzoek.
Waar links en rechts het wél over eens zijn, is hoe erg het is dat een jonge studente de diagnose acute leukemie krijgt. Dit overkwam Psychologieen Filosofiestudente Amber Visser (20). Aan EM vertelde ze hoe haar leven van onbezorgd studeren, dansen en vriendinnen zich binnen een tijdsbestek van een paar weken verplaatste naar een kamer van vier bij vier in het Erasmus MC. Maar Visser geeft zeker niet op. Als ze een stamceltransplantatie krijgt, heeft ze 75 procent kans om de ziekte te overleven. Daar heeft ze wel een donor voor nodig, die echter wat moeilijker te vinden is dan bijvoorbeeld een bloeddonor.
Iedereen kan helpen door zich aan te melden als eventuele stamceldonor via www.matchis.nl, wat haar kansen vergroot om een match te vinden.
