Lieve Bibliotheek,
Als het goed is, dan ga je over twee maanden weer open. Ik hoop oprecht dat je echt zo geweldig zult zijn als ons is beloofd. Hoewel ik tijdens het studeren het liefst om de paar uur van omgeving verander, wil ik met alle plezier mijn nomadenbestaan voor je opgeven.
Die zwerftochten van de ene tijdelijke studieruimte naar de andere, mezelf installeren op vensterbanken en eenzame stoelen, terwijl ik zorgvuldig bereken hoeveel tijd ik nog overheb om te studeren als het me lukt om drie ‘share a chair’-stoelen te ritselen in Polak – het is vermoeiend en slecht voor mijn concentratie.
In augustus 2016, voor de komst van de studerende massa, bracht ik al twee weken op de campus door vanwege een intensieve cursus over onderzoeksmethoden. We hadden toen zogezegd het rijk alleen. Ik viel als een blok voor Polak. Van de jungle desks op de vijfde verdieping tot de magische trappen die eruitzien alsof ze zomaar de looproutes kunnen veranderen – hoe kon ik weten dat dit gebouw aan het begin van het eerste semester zou worden overstroomd door duizenden andere studenten op zoek naar een studieplek?
Bezet!
Voor mijn study buddy en ik zat er niets anders op dan onbekend terrein te verkennen, op zoek naar rustige gangen en verlaten kantines, waar die op de campus dan ook maar te vinden waren. We maakten er het beste van, sloegen ons kamp op in een trappenhuis in het G-gebouw (niet erg comfortabel), op de mysterieuze lege derde verdieping van het Van der Goot-gebouw (verboden terrein!), op de 18e verdieping van het Mandevillegebouw (gebruik de app en breng je bordje ‘Bezet!‘ mee!) en in de wachtruimte in het E-gebouw. We werden zó vaak weggejaagd, dat we al blij waren als we meer dan drie uur op dezelfde plek konden doorbrengen.
Hoewel ik me al die tijd afvroeg waarom er geen echte bibliotheek op de campus was, hoorde ik pas maanden later van je bestaan, toen de eerste openingsdatum bekend werd. Helaas duurt het nog een hele tijd voor ik van je voorzieningen kan genieten, vanwege mijn onderzoekstage en semester in het buitenland. Maar ik zie nu al uit naar onze kennismaking in februari 2018, wanneer ik aan mijn masterscriptie moet beginnen. Houd alsjeblieft een mooi plekje voor me vrij, bij voorkeur met veel natuurlijk licht, muisstille buren, een lekkere comfortabele stoel en een tafel, stopcontact en waterkoker. Vooruit, ik zal mijn eigen thee meenemen, maar over de rest valt niet te onderhandelen. Bedankt alvast!
Groet,
Eefje Smeulders
