‘Het hotelpersoneel kan op ieder moment mijn kamer in’

Voor studenten op zoek naar een betaalbare, volledig ingerichte woonruimte is het steeds moeilijker om in Rotterdam een geschikte kamer te vinden. Er is amper woonruimte beschikbaar die aan deze eisen voldoet en nog minder van deze kamers zijn op fietsafstand van de universiteit. Het in 2012 geopende The Student Hotel heeft op dit soort woonruimtegebrek ingespeeld door het voor studenten mogelijk te maken om een van hun 500 kamers te huren.

The Student Hotel biedt standaard een kamer met een tweepersoonsbed, een keuken die met maximaal 12 andere studenten gedeeld moet worden en toegang tot faciliteiten, zoals de vrolijk gekleurde gemeenschappelijke ruimtes, luxe studeerplekken en een fitnesscentrum. De startprijs voor dit alles? 700 euro. En omdat The Student Hotel een hotel is en geen studentenhuis, kunnen de gasten geen aanspraak maken op huurbescherming. Dit betekent dat studenten zonder reden uit hun kamer kunnen worden gezet, ondanks het feit dat ze op het adres van het hotel staan ingeschreven.

De Landelijke Studentenvakbond (LSVb) vindt het ontbreken van huurbescherming en de hoge kamerhuren onacceptabel. De LSVb overweegt momenteel om een rechtszaak tegen alle Student Hotels in Nederland aan te spannen. Met een rechtszaak in aantocht wordt The Student Hotel omgeven door een zweem van controverse. Maar wat vinden de bewoners van het hotel er eigenlijk zelf van? Wat vinden zij ervan dat ze geen enkele juridische bescherming hebben als The Student Hotel besluit om hen op straat te zetten? EM was benieuwd naar hun mening. Daarom hebben we een bezoekje gebracht aan een van Rotterdams meest gewilde woonplekken voor studenten, zodat we zelf konden horen wat de vaste gasten van The Student Hotel hierover te zeggen hebben.

“Ik vind dat ze onze kamers niet als reguliere hotelkamers mogen beschouwen, omdat er hier ook specifieke kamers voor hotelgasten zijn. We worden niet hetzelfde behandeld als de reguliere hotelgasten. We krijgen bijvoorbeeld geen roomservice en onze kamer wordt niet schoongemaakt. Ik moet voor mijn eigen ‘appartement’ zorgen, dus ik voel me geen hotelgast, maar wat de rechten betreft, word ik wel als hotelgast gezien. Als mensen een overeenkomst hebben waarop staat dat ze hier een jaar wonen, dan zou die als reguliere huurovereenkomst moeten worden beschouwd en niet als verblijf in een hotel. Toch maak ik me daar niet zo druk over. Het is hier fantastisch wonen. Vanaf het moment dat ik opsta tot het moment dat ik ga slapen heb ik mensen om me heen. Je hoeft je telefoon niet eens te gebruiken om iemand een bericht te sturen. Iedereen woont hier bij elkaar om de hoek.”

“Er is ons gezegd dat dit een hotel is. De regels zijn helder. Als je ze overtreedt, dan heeft dat gevolgen. Het personeel is heel redelijk. Ik heb hier gekke dingen meegemaakt en daar zijn nog nooit grote problemen van gekomen. Ze gaan hier ontspannen met de bewoners om. Het enige nadeel is dat het vrij duur is. Ik was in november nog op zoek naar een kamer, dus toen hier een kamer vrijkwam, heb ik geen moment geaarzeld. Het is maar voor een jaar, dus het is allemaal wel te doen.”

“Omdat ik als hotelgast wordt beschouwd, heeft het personeel eenvoudig toegang tot mijn kamer. Daar maak ik me wel zorgen over. Personeel van de receptie kan op ieder moment mijn kamer in als ze dat nodig vinden. Dat vind ik geen prettig idee. Als EUC-student moet ik mijn eerste jaar hier wonen. Ik kan dus niet zomaar weg als er hier iets ergs zou gebeuren. Gelukkig heb ik nooit problemen gehad. Iedereen is hier aardig en niemand is op rottigheid uit. Ik woon hier prima.”