Een Domino’s-pizzabezorger staat zenuwachtig voor de deur. Bellen, bellen, nog eens bellen. De portiek ruikt naar pizza, de bezorger ook. Geheel toevallig gaat na tien minuten de deur open. Gevalletje kapotte bel, zo blijkt.

Het plan was, zo vertelt bewoonster Valerie (19), om een briefje op te hangen. Maar ze vreest haar boze, boycottende buren: het echtpaar dat al 35 jaar aan de Schieweg woont en na wat feestjes dreigde Valerie en haar huisgenoten klappen te geven. De drie moeten om het voorval lachen. De pizza blijkt nog warm.

'Pure randomness'

In Huize Vla lekt de ene dag het plafond en staat de volgende dag het balkon in brand. Anna (21): “Na een tentamen stonden we artikelen te verbranden op het balkon. Het vuur ging niet uit. Nog steeds zie je een brandplek.” Maar het is ook het huis waarin een groot verkeersbord, Flü- gel-stickers, Harry Potter-dvd’s, mandarijnen en een grote knuffel in het oog springen.

Alle versieringen maken het huis gezellig voor de drie RSG’ers, met een stijl die Lisette (19) bestempelt als ‘pure randomness’. “Toen we hier een jaar geleden kwamen, was het zó kaal. We gingen voor het eerst op onszelf wonen en dachten: we maken er iets facking raars van. Op feestjes van de vereniging nemen wij of anderen weleens spullen mee om hier te gebruiken. We staan bekend als het random huis waar alle shit kan.’’

Bedevaartsoord

Daarnaast wordt het huis door RSG’ers als bedevaartsoord beschouwd. Want de vriendinnen, actief in commissies en disputen, bleven maar mensen uitnodigen. Valerie: “Onbewust was het een statement. Waarom zou je niet kunnen omgaan met mensen van een ander dispuut? Nu is dit hét huis waar we na een verenigingsfeestje naartoe gaan.”

Gezelligheid, feestjes: o zo belangrijk in het appartement dat haar naam dankt aan de drie bewoonsters die ‘gewoon van vla houden’.

Hoogtepunt: de woensdagavond, vaak gevuld met vergaderingen en feestjes. Die dag komt het stadse van Rotterdam van pas, want dan speelt er een draaiorgel voor de deur. Valerie: “Elke woensdagochtend om tien uur begint-ie. Ik vind dat fantastisch. Telkens denk ik: oh, het is weer woensdag, feestdag!” Al is dat in Huize Vla eigenlijk dagelijkse kost.