Duizenden studenten schreven zich dit jaar voor het eerst in bij de EUR. Vorige week begon die nieuwe fase in hun leven, bij de een met trillende knieën en bij de ander fluitend. Ergens daartussenin bevindt zich de 17-jarige criminologiestudent Eline Rodenburg uit Nieuw-Lekkerland. EM liep een dagje met haar mee.
Voor alles is een eerste keer: eindexamen doen, zonder je ouders op vakantie, een studie uitkiezen én Eurekaweek lopen. Dat laatste zat er voor Eline helaas niet in.
“Ik weet pas sinds kort dat ik ingeloot ben voor Criminologie. Daardoor was ik te laat voor de Eurekaweekkaartjes. Wel jammer, maar ook weer niet zo erg. Ik woon vlakbij Rotterdam en ik kom er regelmatig om te shoppen. Dus ik ken de stad al best goed.” De mensen kent ze daarentegen nog niet. “Behalve één jongen van mijn middelbare school.”
Lekker goedkoop
Het is daarom extra spannend als Eline op maandag voor de allereerste keer naar college gaat. Voor dag en dauw stapt ze op de fiets naar Alblasserdam, waar ze de bus naar de Kralingse Zoom neemt.
Een trip die – als het meezit – drie kwartier in beslag neemt. Eline is daar nuchter over. “Ik zat op het gymnasium in Dordrecht, dus reizen ben ik wel gewend. Voorlopig zit ik nog goed bij mijn ouders. Het is lekker goedkoop en mijn zus woont ook nog thuis.”
Op zich interessant
Zaal M1-12, waar Inleiding in de Rechtswetenschappen wordt gegeven, is groot en zit bomvol criminologiestudenten, maar ook met rechtenstudenten die voor nu even zijn toegevoegd. Eline is niet onder de indruk. Ze tuurt omhoog de zaal in en kiest een plekje ergens in het midden van het midden.
Na afloop van vier uur college is Eline behoorlijk uitgeteld. “Op zich interessant hoor, al die verschillende rechtsgebieden. Maar zo lang naar dezelfde docent luisteren, viel niet mee. Dat wordt nog wel even wennen.” Datzelfde geldt voor het studeren zelf. “Niet dat ik per se voor een negen ga. Met een zesje ben ik al blij. Maar ook daarvoor moet ik er veel tijd insteken en andere dingen laten. Ik speel gitaar en ik trad ook op als singer-songwriter. Dat zit er voorlopig niet in.”
De kop is eraf
In het Erasmus Paviljoen tankt Eline even bij met een cappuccino. “Straks werkgroep. Wel balen dat ik nog geen wettenbundels heb. Die zijn thuisbezorgd toen ik al de deur uit was, hoorde ik net van mijn moeder. Voorlopig doe ik het dan maar even met kopieën. Van andere boeken trouwens ook hoor. Anders wordt het veel te duur.”
Om bij te verdienen, werkt Eline bij de Jumbo in Papendrecht. “Ik sta bij de kaas en de worst. Dat is best leuk, want we hebben een gezellig team. Vanavond moet ik weer.” Na de werkgroep – zonder wettenbundel, maar gelukkig wel met een aardige medestudent bij wie ze mag meekijken – haast Eline zich naar de Kralingse Zoom, de bus en de fiets. Thuis scoort ze nog even een snelle hap en gaat dan door naar de kaas en worst. De kop is eraf.
