Het was nog nooit zo moeilijk om naar hoorcollege te gaan als vandaag. Buiten was het bloedheet en volgens Facebook lag iedereen op het strand in Scheveningen. Ik zat binnen, te luisteren naar een college over wanneer je wel of niet aansprakelijk bent op grond van art. 7:568 BW. Ik vroeg me af hoelang ik het vol zou houden. De professor moet het zelf ook gevoeld hebben – verbaasd als hij was over het hoge opkomstpercentage – en wist dat hij iets moest doen om ervoor te zorgen dat de zaal na een uur niet helemaal leeg was. Misschien dat een ijsje ervoor zou zorgen dat na de pauze niet iedereen de zon zou gaan opzoeken, dacht hij. Daarom besloot hij om aan het eind van het tweede uur raketjes uit te delen.

Het werkte; bijna iedereen bleef zitten. Ik ontdeed het ijsje van de verpakking en ik was als een kind zo blij met de rood-oranje-gele bevroren siroop aan een staafje. Door de smaak van het ijsje kwamen er allemaal herinneringen naar boven van de zomer – zoiets geks wat smaak en geur kunnen doen. Ik dacht aan een kus op de camping, die ik kreeg van een Franse jongen die net een raketje op had; aan het zweet en aan zijn zomersproeten. Ik dacht aan het strand en de meisjes in bikini; hoe we in Spanje dronken over de boulevard dartelden en hoe we ’s nachts met een groepje de zee in gingen om te zwemmen – het deed er niet toe dat Maaike haar bikinitopje was vergeten, want het was toch donker; aan de korte nachten, die niet alleen kort waren omdat we ’s nachts niet konden slapen van de hitte, maar ook omdat we vaak pas om vijf uur ’s ochtends aan slapen toekwamen.

Ik dacht aan sixpacks en de flessen wodka die er doorheen gingen tijdens de barbecue-avonden op Bali; aan de potjes pool die we in strandtenten speelden in Singapore – ondanks dat ik er helemaal niks van bakte; aan zwembadfeesten met dansende modellen en sleepovers in bungalows aan het strand.

En ik dacht aan Fernanda, die zei dat ze een trucje had om alle mannen te versieren. Hoe Fernanda licht erotisch aan het roze topje van haar raketje likte en het stokje uiteindelijk tot aan haar keel in haar mond verdween tot het laatste stukje ijs er vanaf was gesabbeld.

Bruut uit mijn droom geschud door een vies geluid van druipend speeksel en smakkende mondbewegingen naast me. Ook mijn medestudent had zijn stokje tot aan zijn amandelen in zijn mond gestopt, met zijn mond uitgerekt tot bijna over de onderkant van zijn ijsje en heftig zuigend. Het was een vervelend tafereel. Hij raakte in paniek, maar het ongeluk was niet meer te voorkomen. Het raketje viel uit elkaar, langs zijn kin naar beneden op zijn schoot. De prikkelende zomerdroom was geëindigd in een natte plakkerige vlek naast de gulp van een spijkerbroek. Het kan zijn dat het het weer was, maar ik had het gevoel dat het tijd was om naar buiten te gaan.