Een ode aan de mama!

Het was weer zover. De enige dag in het jaar waarop iedereen over de hele wereld voor 24 uur poeslief is voor zijn of haar mama: Moederdag! De tweede zondag van de maand deed dit keer haar naam eer aan: het werd een zonovergoten dag. Deze dag had voor mij ook een nog persoonlijker tintje: het was mijn birthday! Dat betekende echter ook dat ik m’n shine moest delen met alle vrouwen die ooit een kind ter wereld hadden gebracht… Vooruit.

De typische azijnzeiker mompelt:   ‘Ik doe niet aan Moederdag: het is één groot commercieel spel’. Daar ben ik het tot op zekere hoogte zeker mee eens, maar ik houd ervan. Een dag waarop ‘de mama’ voor één keer centraal staat: ik teken ervoor. De dag waarop we er alles aan doen om een glimlach te tekenen op het gezicht van diegene die ons ooit ergens heeft uitgeperst: ik doe mee. Deze geweldige vrouw heeft bij voorbaat al mijn respect verdiend. Ik hoor de zin ‘Ja daar is ‘ie weer hoor, die cheesy slijmbal van een Terry’, al ergens ronddreunen. Maar denk er eens over na: ze ziet er 9 maanden uit als een kangoeroe, voelt zich een nijlpaard en na de “emotionele rollercoaster” moet ze nog door de ‘echte fysieke beproeving’: de bevalling. Terwijl ze een heel mens door de “ahum” naar buiten probeert te forceren wordt ze ook nog door de keizer gestabd als de baby zo koppig is niet naar buiten te komen. En die -ish is gewoon legal…

Ik ben toevallig ook geboren op de Moederdag (een beter cadeau is volgens mij niet mogelijk…). Ik word er ook vaak genoeg aan herinnerd wanneer ik weer een beetje rebels doe tegen mijn moeder. Wat betreft mijn eigen Mama Africa, she slays. Ze is richting de ‘Sarah’, maar wordt niet ouder geschat dan mijn zus. Ik kon daarom vroeger ook niet wachten tot we weer een gezamenlijk oudergesprek op school hadden, zodat mijn vrouwelijke klasgenootjes me konden zeggen hoe knap ze wel niet was, een soort van onbewuste wingwoman… Dus thanks ma, maar ook thanks aan alle moeders die gerust kunnen stellen als geen ander, die eenieder weer even kind kan laten voelen en die ondanks de ontbonden navelstreng altijd verbonden blijven. Liefde!