Vandaag wil ik het hebben over tijd en over positiviteit. Het eerste begrip is schaars, al is elk mens wel gezegend met precies dezelfde hoeveelheid per dag — alsof het is gereguleerd door het Nederlandse belastingstelsel. Het tweede begrip daarentegen varieert sterk per individu: wij bepalen allemaal zelf hoeveel wij ervan willen uitdragen. Met een beetje creativiteit is er een verband tussen beide begrippen te vinden: het tweede begrip is namelijk ongelooflijk belangrijk als het eerste begrip schaars begint te worden…
Om u een idee te geven van de context: ik schrijf deze column onder de beknellende druk van een intense tentamenperiode die voor de deur staat, waarbij ik natuurlijk weer veel te laat ben ‘ ingecheckt’ in studieland. Bovendien zit ik in de organisatie van de ASAH African Business Day – de grootste Afrika-georiënteerde businessconferentie georganiseerd door een studievereniging in Nederland – die akelig dichtbij komt. Kortom, ik heb eigenlijk helemaal geen tijd om mijn gedachten op papier te zetten. ‘Positief blijven’. Maar ik doe het toch. Onder het mom van ‘positief blijven’.
Ik sta stil bij het begrip positiviteit. Positiviteit is volgens mij één van de duurzaamste bronnen van energie. Het is de connotatie achter de Franse uitdrukking c’est la vie! Positiviteit is vaak het verschil tussen potentie en succes. Maar ook tussen verlammende spijt en een waardevolle les. Het is het anticiperen op de regenboog tijdens de regen, het visualiseren van tot dan toe onzichtbare wegen.
Ik word soms aangesproken op mijn ongelimiteerde optimisme, er zijn mensen die het raar vinden en vervelend, ze vinden het getuigen van een gebrek aan realisme. Dat kan mij weinig schelen: ik kan positiviteit alleen maar aanbevelen. Ik zou dat gevoel ook graag met hen willen delen. Want wat te denken van al die Feyenoordsupporters, bij een blik op hun prijzenkast. Alleen positiviteit kan die wonden helen. Ook bij de jongens van boyband Mainstreet na het optreden bij Giel Beelen… De jonge knapen houden het nu zelfs voor gezien, ik vind het jammer, een gebrek aan positiviteit misschien?
Positiviteit is de mooiste vorm van liberalisme, het verandert de onmogelijkheid toch vaak op korte termijn in realiteit. Vraag maar aan strijder Mandela, één van de grootste leiders die wij kennen: ‘It always seems impossible until it’s done’. Heerlijk, dat is de les van vandaag: alles kan!
Terry Afram, een 21-jarige rasechte Amsterdammer van Ghanese afkomst betreedt al enkele jaren de wandelgangen van de Erasmus Universiteit Rotterdam. Na de International Bachelor Economics and Business Economics afgerond te hebben, is Terry begonnen aan zijn master Financial Economics. Als bestuurslid van de grootste Afrikaanse studievereniging in Nederland zet hij zich naast zijn studie ook in om de student in Nederland te verbinden aan het Afrikaanse continent.
