Ik ben altijd al gevoelig geweest voor marketingacties en aanbiedingen. Zo blader ik altijd braaf de AH Bonusfolder door voordat ik boodschappen ga doen. Dit keer heeft de supermarkt een nieuwe actie: moestuinpotjes.
Eigenlijk heb ik helemaal geen geduld voor dit soort dingen, maar tegen beter weten in besluit ik om, in tegenstelling tot vorig jaar, dit jaar mijn moestuin wel tot een succes te brengen. Het gevolg hiervan is dat ik bij de kassa elke keer net die paar euro extra uitgeef, zodat ik aan de benodigde 15 euro per moestuinpotje kom.
Inmiddels heb ik me ontwikkeld tot een professionele moestuinier en moestuinpotjesverzamelaar. Ik bezwijk niet meer onder de druk van om potjes smekende kinderen bij de uitgang van de supermarkt. Ook vraag ik tegenwoordig zonder gêne de kassamedewerker om een ander potje, als blijkt dat ik een potje heb gekregen waarvan ik er al een paar heb. Niets zo irritant als opgescheept te zitten met vier wortelpotjes, wetende dat er maar liefst twintig soorten plantjes in omloop zijn.
Voor mij is een nieuw moestuinpotje planten inmiddels dé ideale ontspanning na een dag hard studeren, omdat het ook heerlijk is om eens gedachteloos bezig te zijn in plaats van je tanden te moeten zetten in zweverige, onleesbare wetenschappelijke artikelen. Denken doe je overdag al genoeg, toch?
Daarnaast heb ik berekend dat het zelf kweken van mijn groenten ook een heuse besparing op mijn maandelijkse kosten kan zijn. En wat is er nou leuker dan zelf als student je eigen groenten te kweken en vervolgens aan het thuisfront te kunnen rapporteren dat je naast je dagelijkse portie groente jezelf hebt ontwikkeld tot zelfvoorzienende groenteboer? Een win-win-winsituatie dus, dacht ik.
Nou, niets was minder waar. Twee weken na het planten van mijn eerste moestuinpotjes blijkt dat de helft van de plantjes heeft besloten om niet te ontkiemen, de andere helft is beschimmeld geraakt.
Ik schrik als mijn moeder me opbelt en vraagt wanneer ze eens wat van mijn verse groenten kan proeven. Vol teleurstelling leg ik haar de actuele crisissituatie uit. Ze heeft helaas niet de oplossing voor mijn mislukte moestuin, maar geeft wel de suggestie voortaan mijn groenten bij de Lidl te kopen. Dat scheelt me ook een hoop geld en ik hoef me niet te verdiepen in die ‘gekke moestuinpraktijken’. Ze had overigens nog wel een verklaring voor mijn fiasco: ik zou überhaupt nooit groene vingers hebben gehad.
Nou mam, bedankt. Toch ga ik het volgend jaar gewoon nog een keer proberen. Groene vingers of niet.
Wouter Meijer (23) is masterstudent Health Care Management.
