Campus Talk: Dit is waarom studenten wel/niet gaan stemmen voor de U-raad

Je kunt weer stemmen voor de Universiteitsraad en de faculteitsraden. Verwacht geen online stormloop van stemmers: bij de verkiezingen in 2015 lag de het opkomstpercentage per faculteit tussen de 7,56 (RSM) en 15,97 (FSW).

Bij drie faculteiten is stemmen niet eens nodig, doordat het aantal sollicitanten daar niet hoger lag dan het aantal zetels. ESHCC-studenten hébben niet eens een keuze: er was geen enkele student bereid om zich kandidaat te stellen. Tot 27 april kunnen stemgerechtigde studenten online stemmen. EM sprak met enthousiaste stemmers én studenten die niet gaan stemmen. Wat zijn hun beweegredenen?

“Twee jaar geleden zat ik in de Universiteitsraad. Ik heb me veel beziggehouden met ‘de achterkamertjespolitiek’, iets wat wel degelijk bestaat in de universitaire wereld, en de oprichting van het succesvolle project Erasmus Language Sharing. Niet al mijn collega’s in de raad waren zo enthousiast als ik. Voor driekwart bleek de vergoeding een perverse prikkel. Dat is ontzettend zonde, want er wordt echt naar je geluisterd. Ik wil graag iemand anders die kans bieden en daarom heb ik gestemd.”

“Een vriendin van mij heeft zich kandidaat gesteld voor de faculteitsraad. Ik heb al op haar gestemd, maar nog niet voor de Universiteitsraad. Als commissaris onderwijs bij mijn faculteitsvereniging zie ik hoe belangrijk het is om betrokken te zijn bij het beleid van de universiteit. Een betrokken student kan namelijke directe invloed hebben op de manier waarop zijn of haar studie wordt onderwezen. Het gros van de studenten weet dit niet, en dit verklaart ook de lage opkomst bij de universiteitsraadverkiezingen. Ze horen het woord ‘U-raad’ zo nu en dan voorbijkomen, maar wat die raad daadwerkelijk voor studenten betekent is vaak niet bekend. Er kan best wel meer animo voor zijn, mits er meer persoonlijk contact tussen de raadsleden en de studenten plaatsvindt. Zelf heb ik er over nagedacht om me kandidaat te stellen. Nu heb ik er een beetje spijt van dat ik dat niet heb gedaan.”

“In mijn derde jaar stemde ik voor het laatst voor de Universiteitsraad. Ik zou eerlijk gezegd niet eens weten of die kandidaat het uiteindelijk is geworden. Ik zit al in mijn zesde jaar aan deze universiteit en heb het hier wel een beetje gezien. Ik ga dan ook niet stemmen. Als ik stem, wil ik me goed inlezen en dat heb ik niet gedaan. Er wordt door de universiteit en haar communicatiekanalen weinig aandacht besteed aan de verkiezingen en studenten voelen zich weinig betrokken bij het universiteitsbeleid.”

“Ik zou graag stemmen, maar dat mag niet omdat er geen kandidaten op de lijst staan van mijn faculteit. Als lid van de faculteitsraad vind ik dit erg jammer. Het was namelijk onze taak om een opvolger voor de huidige vertegenwoordiger te vinden. Dat we daar niet in slaagden, is mede te wijten aan de tijd die je kwijt bent aan een jaar in de Universiteitsraad. Daarnaast zitten studenten vandaag de dag maar een jaar of drie aan dezelfde universiteit. Tegen de tijd dat je doorhebt wat er anders kan, studeer je in een andere stad. Studenten inspraak geven in het beleid van de universiteit is goed, maar ik zie het ook als een ruilmiddel. We krijgen meer inspraak, terwijl er fors meer op ons onderwijs wordt bezuinigd. Meer inspraak voor minder onderwijs. Maken studenten dan wel deel uit van de academische wereld of blijven we in de ogen van de bestuurders vooral een klant?”

“Ik stemde op degene die ik het meest vertrouw. Dat is Koen Olivier, die ik goed ken door mijn werkzaamheden bij de Juridische Faculteitsvereniging. Alle kandidaten willen hetzelfde, niemand is echt origineel in zijn standpunten. Het geven van online hoorcolleges bijvoorbeeld, dat is al sinds ik studeer een standpunt van universiteitsraadkandidaten. Toch ging ik stemmen, want als je níet stemt, bereik je al helemáál niets. Het trage universiteitsapparaat en het suffe karakter van de Universiteitsraad maken dat weinig studenten zich kandidaat stellen, laat staan hun stem uitbrengen. Een grote promotiecampagne en een moment voor kandidaten om hun ideeën te pitchen kan het imago opkrikken. Dat gespam op Facebook vind ik namelijk maar niks.”