Voor het eerst spraken Universiteitsraad en College van Bestuur eind oktober over het gedwongen vertrek van hoogleraar Burgerschap & Identiteit Tariq Ramadan in augustus.
Rector Henk Schmidt voerde namens het universiteitsbestuur het woord: “Jullie willen wel erg veel weten, tot details over wie wanneer heeft gebeld aan toe. We kunnen pas na afronding van de rechtszaak alles vertellen.” Voorzitter Harry Daemen: “Maar dan is het mosterd na de maaltijd.”
Dan toch maar wat vragen beantwoorden. En de bespreking blijft openbaar.
Studentlid Sanne Blauw: “Heeft de EUR zich goed laten adviseren om imagoschade in deze te voorkomen?”
Schmidt: “De publiciteit was niet alleen negatief. De afwijzende en goedkeurende reacties hielden elkaar in evenwicht.”
Studentlid Che Brandes: “Hoe bedoelt u, er waren evenveel positieve als negatieve reacties, er waren toch veel medewerkers tegen zijn vertrek?”
Schmidt: “We zijn inderdaad niet in staat geweest om alle collega’s te overtuigen van ons besluit. Dat deel dat wel overtuigd was, heeft echter geen columns geschreven. Het is overigens tragisch om te denken dat het College van Bestuur de academische vrijheid geweld zou hebben aangedaan. Terwijl wij in maart dit jaar Ramadan nog hebben verdedigd na de aantijgingen door de Gay Krant. Het gaat echter om academische geloofwaardigheid en die werd aangetast door Ramadans werk voor het Iraanse Press TV. En geloofwaardigheid is het kostbaarste wat je hebt als wetenschapper.”
Personeelslid Tim de Mey: “Was het niet beter geweest als de EUR er helemaal niet aan was begonnen?”
Schmidt: “Bij een normale bijzonder hoogleraar zit er nog filter in de vorm van een stichting tussen hoogleraar en geldgever, bij gasthoogleraren werkt dat niet zo. Dit punt gaan we aanpassen, want we hebben destijds niet alle gevolgen van het aanbod van de gemeente overzien.”
Brandes: “Bent u bereid een petitie aan te nemen die door studenten en medewerkers is ondertekend die zich zorgen maken over de academische vrijheid op deze universiteit?”
Schmidt: “Dit moet geen mantra worden; want waar is die vrijheid dan aangetast? Wat mag niet meer wat daarvoor wel mocht? Maar natuurlijk willen wij als CvB met iedereen spreken en willen wij de petitie van u ontvangen.” WG
