Je kan er nauwelijks omheen: midden op de campus is de Institutenlaan ingenomen door een enorme bouwplaats, waar dag in dag uit bouwvakkers bezig zijn om Tinbergen om te toveren tot een nieuw en modern universiteitsgebouw. Het project duurt jaren en kost 132 miljoen euro. Maar wat gebeurt daarbinnen nou precies? En hoe ziet het er eigenlijk uit?
“Kijk, hier komt straks een extra verdieping, helemaal van glas”, vertelt de directeur van aannemersbedrijf Heerkens van Bavel Bouw Dennis Krol op wat nu nog de bovenste verdieping van het Tinbergengebouw is. Gewapend met helmen, veiligheidshesjes en schoenen met stalen neuzen leidt hij samen met Marcel Quanz van Real Estate & Facilities EM rond op de bouwplaats, waar een zestigtal bouwvakkers werken. Via een grote lift aan de buitenkant van het gebouw kom je op de zestiende verdieping . Vanaf daar loop je met de trap naar de achttiende verdieping. Daar wordt de nieuwe, negentiende verdieping straks opgebouwd. “Hier komt straks executive onderwijs en een restaurant”, vertelt Quanz.
Zesduizend vleermuizennestjes
Het dak is nu nog open en dus zijn de bouwvakkers volledig aan de elementen blootgesteld. Binnenkort wordt er rondom de achttiende verdieping een steiger gebouwd, zodat de werklieden de extra glazen verdieping kunnen bouwen. Vanaf de grond een steiger omhoog bouwen was geen optie, omdat in de gevel van het gebouw vleermuizen zitten. De universiteit ligt op de route van de nachtdieren, weet Quanz. Ze slapen en nestelen in de gaten in de gevel van Tinbergen. “Hier zitten zo’n vijf- tot zesduizend nestplekken”, vertelt Quanz. Vleermuizen zijn een beschermde diersoort en mogen dus niet gestoord worden. Een steiger vanaf de grond zou te veel trillingen aan de gevel veroorzaken, waardoor de dieren, die ondersteboven hangend slapen, kunnen vallen.
Dat is niet de enige uitdaging waar het aannemersbedrijf voor gesteld wordt. Tinbergen is een gemeentelijk monument in de brutalistische bouwstijl en daarom moet er heel voorzichtig worden omgegaan met bepaalde elementen van het gebouw. Zo heeft het beton een monumentale status. De jaren aan verf- en stucwerk moet daarom uiterst secuur verwijderd worden, zonder het beton te beschadigen.
Meer licht en meer ruimte
Op veel verdiepingen zaten vroeger kantoren. Zulke ‘standaard’ verdiepingen maken onder andere plaats voor onderwijsruimtes en kleinere collegezalen. De indeling gaat op de schop en er komt veel meer glas, waardoor je straks helemaal van de ene kant van de etage naar de andere kan kijken, en er meer daglicht op de verdieping is.
“Je zou het nu nog niet zeggen, maar hier het wordt hartstikke mooi”, zegt Krol terwijl hij op de zestiende verdieping de betonnen muren inspecteert die zijn ontdaan van alles wat er in de loop van de tijd op is gestuukt en geverfd. De ruimte is nu volledig gestript, alleen het geraamte van de verdieping staat nog. Aan één kant is het glas in de ramen verwijderd.
Brand op de zestiende verdieping
“Kijk, zo is de brand ontstaan”, zegt Krol, wijzend naar een aantal verroeste rioolbuizen die op de grond liggen. “Een medewerker was de buizen aan het doorzagen. Toen is een vonkje ontstaan dat op isolatiemateriaal terecht is gekomen.” En dat veroorzaakte de brand, die direct door dezelfde medewerker werd geblust. Water op brandend isolatiemateriaal veroorzaakt veel rook. Omdat het in een smalle schacht gebeurde die van boven open is, ‘kreeg je soort schoorsteeneffect’, licht Quanz toe.
Volgens de planning is het gebouw midden 2027 klaar voor de heropening.
