Isa zit een maand op school als Paula in de kleuterklas van de Van Oldenbarneveltschool komt in Rotterdam-West. “Omdat ik zo kort na Isa op school kwam, hingen onze kapstokken naast elkaar”, vertelt Paula. “Dus elke ochtend was Isa het eerste kindje dat ik op school zag.” Isa knikt. “Mijn eerste herinnering aan Paula is dat ze de eerste maand alleen maar huilde.” Paula lacht. “Ja, ik vond school vreselijk.” Isa vervolgt: “Ik heb in het begin ook gehuild, hoor. Maar toen Paula kwam, was mijn huilperiode voorbij.”
Stoere meiden
Vanaf het begin trekken ze veel met elkaar op: ze zitten in het schoolkoor, volgen danslessen en gaan samen naar kinderfeestjes. “Ik weet nog dat Paula voor haar vijfde verjaardag een prinsessenfeest gaf, en ik kwam in een ridderpak”, lacht Isa.
Het klikt, zeggen ze, omdat hun karakters op elkaar lijken. “We waren drukke kinderen”, vertelt Paula. “Altijd bezig, heel actief, assertief en wel wat stoer. We durfden veel en zeiden wat we dachten. Daarom matchten we zo goed.”
Hoewel ze aan elkaar gehecht zijn, hebben ze door de jaren heen ook andere vrienden en activiteiten zonder elkaar. En ze zijn het niet altijd eens. “We kunnen ook goed ruzie maken. Zeker op de middelbare school bekvechtten we vaak, maar dat duurde nooit lang”, zegt Paula. Isa beaamt dat. “Ja, we konden echt hard tegen elkaar schreeuwen – negen van de tien keer ging het nergens over – maar een kwartier later waren we het alweer vergeten en gingen we samen ijsjes eten.”
Wat hun vriendschap zo sterk maakt, is hun eerlijkheid. “Als Paula iets aanheeft wat ik niks vind, zeg ik dat gewoon”, vertelt Isa. “En andersom: Paula kan haar mening ook heel eerlijk uiten, bijvoorbeeld over jongens met wie ik aan het daten was”, lacht ze. “We kunnen dat van elkaar hebben, dat is het fijne.”
Dezelfde droom
De fascinatie voor de medische wereld komt bij allebei al vroeg. “Isa’s moeder werkte in het ziekenhuis, dus we kregen het van huis uit mee”, vertelt Paula. Op de middelbare school volgen ze samen de Geneeskunde Summer School van het Erasmus MC, en na hun eindexamen schrijven ze zich in voor de selectieprocedure van de studie Geneeskunde.
Terwijl hun klasgenoten op examenreis gaan, zitten Paula en Isa drie dagen lang toelatingstoetsen te maken. “Toen de uitslag kwam, durfde ik de mail niet te openen”, herinnert Isa zich. Ze belt Paula, die op dat moment in de auto zit, op de terugweg van een familieweekend. “Toen we zagen dat we allebei waren aangenomen, zaten we te janken aan de telefoon.”
Ook tijdens de studie blijven ze elkaars steun en toeverlaat. “We hebben eindeloos gebeld, samenvattingen gedeeld, elkaar erdoorheen gesleept”, vertelt Paula. “Soms had de één een herkansing, dan hielp de ander met uitleggen. Het was echt samen vallen en opstaan.”
Full circle
Hun diploma-uitreiking in het Erasmus MC is zonder twijfel hun mooiste gezamenlijke herinnering. “Het voelde als een full circle-moment”, zegt Isa. “Onze families waren erbij, net als bij onze basisschoolmusical en de diploma-uitreiking van de middelbare school. Zelfs onze omaatjes zaten erbij.” Paula vult aan: “Het voelde echt als de kroon op onze vriendschap van 23 jaar.”
Inmiddels werken ze beiden als arts: Isa op de afdeling Chirurgie in het Ikazia-ziekenhuis, en Paula op de Spoedeisende hulp van het Erasmus MC. “Ik wil als uroloog werken”, vertelt Isa. “Het is een snijdend specialisme, maar iets beschouwender dan alleen chirurgie. Je krijgt te maken met mensen met klachten op seksueel of urologisch gebied, en je kan ook de kant van de seksuologie op.”
Paula houdt juist van de spanning op de Spoedeisende hulp. “De onvoorspelbaarheid spreekt me aan: aan het begin van de dag weet je niet wat er allemaal gaat gebeuren, en je moet voortdurend on the spot handelen.”
Voor altijd vrienden
Paula en Isa wonen allebei nog steeds in Rotterdam, ondertussen allebei met een partner. Maar ondanks hun jarenlange vriendschap zit een dubbele bruiloft er niet in, zeggen ze unaniem. “We zullen zeker op elkaars bruiloft zijn”, zegt Isa. “Maar onze smaak is totaal verschillend. Paula zou kiezen voor een romantische dag met bloemen en pastelkleuren, terwijl ik eerder voor een Shrek-thema ga”, grapt ze.
Dat ze voor altijd vrienden blijven, daar twijfelen ze niet aan. “We hebben samen zoveel meegemaakt, van het eerste schoolreisje en het eerste liefdesverdriet tot de start van ons volwassen leven”, zegt Paula. “Ik heb eigenlijk geen herinneringen zonder Paula”, voegt Isa toe. “Ik zou niet weten hoe het zou voelen als we elkaar niet hadden.”
