Een clubavond als tegengif: queercollectief Klauw keert terug

De MC’s worden door een extatisch publiek ontvangen. De een draagt een vinyl jurkje, de ander een string en pluizige tepelbedekkers. “We vieren vanavond de terugkeer van Klauw”, verkondigt de laatste. Ze zijn lid van het clubcollectief Klauw, in 2018 opgericht door een groep studenten. De feesten van het collectief trokken studenten die kanten van zichzelf wilden ontdekken en vieren die op de universiteit niet altijd welkom waren. In 2023 pauzeerde het collectief. Op zaterdag 3 mei keerde Klauw terug met een feest in Worm.

Met een grote en een kleinere dansvloer en negen dj’s pakt Klauw uit voor zijn publiek dat uit mensen bestaat die de norm bevragen. Het collectief is queer in organisatie, muziek, vrijwilligers en bezoekers, met transmensen van kleur als belangrijkste doelgroep. Er zijn veel studenten aanwezig. Ze zijn ontspannen en geven zich over aan de zoete sfeer in de uitverkochte club. Zij vinden hier iets wat ze niet hebben op de universiteit: een plek waar ze erbij horen.

“Ik voel me normaal hier, ik kan mezelf uitdrukken zonder te veel op te vallen”, vertelt een 23-jarige rechtenstudent. Bij zijn studie voelt hij zich al snel ‘te uniek’, maar tussen de bonte en non-conformistische clubgangers hoort hij erbij. Hij staat buiten, waar manshoge hekken zijn geplaatst om van de stoep een rookruimte te maken. De dranghekken onttrekken het zicht aan de Witte de Withstraat. De straat, met zijn roerige sfeer, is alleen nog maar te horen.

Bij binnenkomst herinneren de floor angels iedereen aan de huisregels: geef elkaar de ruimte, let op elkaar, vraag om consent, geen camera’s. De floor angels, herkenbaar aan hun fluorescerende armbanden, zijn vrijwilligers die de veiligheid van de avond in de gaten houden. Ze maken dat hij zich vanavond van een andere kant durft te laten zien. “Hier kan ik mijn vrouwelijke kant meer uiten, zeker als zwart, queer mens.”

Op de universiteit is daar niet standaard de ruimte voor. “Een groep jongens noemde me een faggot in de lift van Polak”, vertelt de rechtenstudent. Zijn partner, een 24-jarige student Klinische psychologie, en een vriendin die MISOC studeert herkennen dat gevoel van onveiligheid. Klauw is voor hen een proefrit in identiteit en noodzakelijk zelfvertrouwen. Een avond waarop ze mogen experimenteren met zelf-expressie. De psychologiestudent: “Hier krijg ik het gevoel dat ik ruimte in mag nemen, dat neem ik straks mee buiten dit hek.”

De drie vrienden zijn buiten op de grond gaan zitten. Met hun rug tegen een raam. de vriendin leunt op de schouder van een van de vrienden en doet haar ogen dicht. Achter hen gaat het feest door, bruisend en dreunend.

Waar normaal Wunderbar is, zijn vanavond de tafels aan de kant geschoven om ruimte te maken voor de dansvloer. De techno-beat is snel en gemixt met likjes Nicki Minaj en Beyoncé. Het is muziek waarop je met je billen wil draaien en al springend wil zoenen. De dansende mensen dragen roze minirokjes en bikinitops, ongeacht de verwachtingen rondom lichaam en seksualiteit die buiten de club bij deze blote kledingstukken komen kijken. “Kom zoals je bent, en laat anderen hetzelfde doen”, luidt een van de huisregels.

Dit is waar organisator Nychenda (28) op had gehoopt: “Mensen die helemaal in het moment zijn.” Als een van de acht leden van het Klauwcollectief is zij al vanaf het begin in 2018 erbij betrokken. In die tijd zat zij zelf nog op Erasmus University College. De teleurstelling in het gebrek aan diversiteit op de universiteit leidde haar naar het queer nachtleven. Daar vond ze haar gemeenschap. “Het is een niche community die wij bedienen en het is oké als niet iedereen dat belangrijk vindt of snapt.”

Binnen die gemeenschap van transmensen, queers van kleur, en gays, verspreidde het nieuws dat Klauw weer een feest gaf zich als een lopend vuurtje. “We hebben de afgelopen jaren veel reacties gekregen van mensen die zeiden: ‘Wanneer komen jullie nou weer terug?’ En wij hadden er weer zin in en energie voor”, zegt Merano (28), lid van het collectief.

Een 23-jarige geneeskundestudent heeft zich buiten in een hoekje verschanst met haar sigaret. Het gaat haar bij het uitgaan meer om de gesprekken en gezelligheid dan om het dansen. Het nachtleven is voor haar een ontsnapping aan de ‘blonde, conservatieve cultuur’ van de opleiding Geneeskunde. “Docenten en patiënten hebben een traditioneel idee van hoe een dokter eruitziet en ik val daarbuiten”, legt ze uit. Met piercings in haar mond, neus, wenkbrauw, en jukbeen valt ze op in het ziekenhuis, hier is ze een van de velen.

Intussen wordt binnen het tempo opgevoerd. De dj in de grote zaal luidt het laatste uur in. Flitsende witte lichten worden afgewisseld met blauwe en roze projecties. Op de dansvloer krioelen de mensen door elkaar heen. Op een verhoging tegen de muur staan ze met ogen dicht met hun heupen te wiegen. Ze schitteren met hun looks en snuiven het laatste moment op. Feesten als Klauw zijn zeldzaam in een stad waar steeds meer clubs dichtgaan. Dit moment is tegengif voor mensen die hierbuiten niet zonder tegenstoot zichzelf mogen zijn.
De rechtenstudent zegt, met een hese stem: “Dat dit bestaat geeft zo veel plezier​​, voor mensen die plezier hard nodig hebben.”