Samen met mijn broer bezoek ik een open dag van de Universiteit van Amsterdam. Bij het centraal station speelt een band van Jehovagetuigen een versie van The Final Countdown over Jezus en God. Ik baan mij een weg langs bruine cafés en coffeeshops. Eén etalage ligt vol met waterpijpen, spacecake, en kopieën van het dagboek van Anne Frank. Een Britse toerist neemt een hap haring en spuugt deze gelijk weer uit.
Mijn broer en ik arriveren op tijd bij de locatie van de universiteit, een enorm oud gebouw, volgens het bordje buiten. Ik heb mij ingeschreven voor de presentatie van de master Journalistiek. Zonder inschrijving kom je de zaal niet binnen, stond in de bevestigingsmail. Mijn broertje vraagt of hij toch de presentatie mag bijwonen. Dit mag.
Tijdens de presentatie legt een docent uit dat de selectieprocedure erg streng is en het aantal plaatsen in de opleiding zeer beperkt. Een vereiste voor de aanmelding is dat er een zelfgemaakt journalistiek product geleverd moet worden. Ook moet er een motivatie van minstens duizend woorden worden bijgevoegd. Als je door de eerste ronde bent mag je op gesprek komen, waarna je hoort of je bent toegelaten. Ook zegt ze dat je eigenlijk geen baantje kan hebben naast de opleiding: “Het programma is gewoon té intensief.”
Mijn broer en ik eten achteraf bij een pizzeria. Hij vraagt of ik me hiervoor ga inschrijven. Zuchtend vang ik een plak mozzarella op die van mijn pizza glijdt. “Ik kan het net zo goed wel doen.”
Twee weken later lever ik een volledige aanmelding, inclusief mijn cv, cijferlijst van mijn bachelor én cijferlijst van de middelbare school. Mijn journalistieke product is een interview met een journalist dat ik in mijn tweede jaar heb afgenomen. Hierna vraag ik mijn huisgenoot of hij samen wil eten. Hij stelt voor om samen hamburgers te maken. Hier word ik niet gelijk enthousiast van, want ik ben in een luie bui. Hij zegt: “Het hoeft niet, hè.” Dit irriteert mij behoorlijk: “Nee? Hoeft het niet? Wat achterlijk fijn om te horen dat het níet hóeft!” Kort hierna maken we hamburgers.
De beoordeling van de aanmelding komt anderhalve maand later binnen. Ik ben afgewezen. In de mail staat dat de selectieprocedure erg streng is en het aantal plaatsen in de opleiding zeer beperkt.
