
“Hier ben ik dus een keer op m’n bek gegaan.” Kristel de Groot, promovenda bij de Erasmus School of Economics en Erasmus School of Social and Behavioural Sciences, wijst de wc-ruimte aan op de achttiende verdieping van het Mandevillegebouw. Haar werkplek is net om de hoek, dus dit is het rolstoeltoilet dat zij dagelijks gebruikt. Door een combinatie van reuma en een ongeluk kan ze niet zonder rolstoel. In de hoek van de ruimte staat een douche. Nadat een collega had gedoucht, was de vloer zo nat dat Kristel viel. “Het gevoel dat je krijgt, is: we moeten een mindervalidetoilet én een douche. Heeft allebei geen prioriteit, dus laten we dat samen stoppen.”
Drempel over
Een verdieping lager werkt Mike Duijn, managing director en onderzoeker bij Erasmus Business & Research Support. Hij herkent het gevoel van Kristel. “Er zijn veel goede bedoelingen bij het college om de campus inclusiever te maken, maar de focus ligt op gender. Op het gebied van toegankelijkheid zijn ze een beetje onhandig.” Mike zit na een verkeersongeluk op zijn vierde in een rolstoel. Net als Kristel kan hij goed kracht zetten met zijn bovenlijf. Ze benadrukken allebei dat je voortbewegen op deze campus heel anders kan zijn voor rolstoelgebruikers die die kracht niet hebben, of die in een grotere elektrische rolstoel zitten. “Veel toiletten zijn voor mij al krap om in te draaien”, geeft Kristel als voorbeeld.

Met ervaringsdeskundigen als Kristel ging een team van de Erasmus Universiteit rond over de campus voor verschillende audits. Dat heeft een lange lijst met verbeterpunten opgeleverd. Ook het veranderen van de indeling van sommige toiletruimtes staat op de to do-lijst uit het projectplan. In de toekomst worden de aanduidingen verduidelijkt, de draairichting van deuren worden veranderd en te zware deuren lichter gemaakt, en zo gaat de lijst door.
“De campus maak je niet alleen voor ons toegankelijk, maar voor iedereen”, zegt Mike als het gaat over gewenste aanpassingen. “De trapjes voor het A-gebouw, richting de aula – de lift werkt vaak niet – zijn ook moeilijk als je oma naar je promotie wil komen, de draaideur is zwaar als je op krukken loopt, veel trappen op is een opgave als je zwanger bent. Het gaat om universeel design, dat zijn ontwerpen die de ruimte voor iedereen toegankelijk maken.”
Buitenruimte
Wie vanaf de vijver nu richting de aula wil, moet over een trappetje met de vaak niet werkende plateaulift, of helemaal om via de ingang van Theil onder de bibliotheek. Dat gaat veranderen: vanaf de straat naast de vijver komt een hellingbaan, en op het Van de Mandeleplein komen er twee: naar het A-gebouw en naar de ingang van Tinbergen. De eerste ontwerpen hiervoor zijn er al.
Meer voorbeelden
In de buitenruimte van de campus hebben Kristel en Mike ook genoeg voorbeelden van verbeterpunten aan te wijzen. De drempel voor Mandeville is herkenbaar voor allebei: je moet met een aanloopje naar de draaideur, maar dan moet je hopen dat er niet net een groep naar buiten loopt die de toegang blokkeert. De deur aan de zijkant, die is bedoeld om de toegankelijkheid te verbeteren,opent naar buiten, precies waar je staat met je rolstoel als je die deur wil openen. Mike laat het zien. Een medewerker met een koffiekar die net aankomt, heeft ook moeite met de aanloop voor het gebouw. De tegels rollen zwaar. “Ze liggen ongelijk”, legt Kristel uit. “Dit kost wel energie ja.”
Om de behoorlijk steile Institutenlaan moeten de beide medewerkers lachen – want ‘wat moet je anders’, zeggen ze erbij.

Top dat jullie hiermee bezig zijn! Onze zoon werkt bij de Vu en komt in zijn eentje niet echt verder, hij komt dezelfde situatie’s tegen, hoe hebben jullie het aangepakt om het breder onder de aandacht te krijgen? Mvg Karin
Reageren niet meer mogelijk.