Ook deze avond fiets ik drie kwartier naar zijn huis. Bij aankomst zie ik dat er aan de overkant een Marokkaanse bruiloft bezig is. Een van de gasten spreekt mij aan: “Jongetje! Jongetje!”
“Ja?”, antwoord ik.
“Mag ik hier parkeren?”. Ik kijk kort naar de auto die tegen de stoep aan staat en zeg dat dit waarschijnlijk wel prima is.
Eenmaal binnen vallen mij nieuwe versieringen op in de garage-achtige ruimte waarin het feest plaatsvindt. Er hangen een kroonluchter versierd met lege flesjes Flugel en een grote ingelijste foto van prinses Beatrix. Boven op een houten kast vol sterke drank staat een bewegende lamp die de ruimte inkleurt met felle lichtstralen. Mijn vriend begroet me met een omhelzing en een opmerking over hoe debiel mijn haar zit.
Op een bank aan de andere kant van de ruimte zie ik een jongen met wie ik in de klas heb gezeten. Hij staart ongelukkig voor zich uit terwijl een van de andere feestgangers vertelt over die keer dat hij zo dronken was dat hij moest kotsen en toen uitgleed in zijn eigen kots en toen in diezelfde kots in slaap viel. Met een seconde oogcontact bood ik mijn oude klasgenoot de kans om te ontsnappen.
We pakken een biertje en gaan op uitklapstoeltjes zitten. “Bij dit soort dingen weet ik vaak niet zo goed wat ik deze mensen nou moet vertellen”, zegt mijn oude klasgenoot. “Daarom heb ik deze keer een verhaal voorbereid zodat ik zeker weet dat ik wat te zeggen heb als er een stilte valt of zo”.
“Oké, wat is het verhaal dan?”, vraag ik.
“Nou, ik was dus aan het fietsen van een feestje naar huis, ergens rond 3 uur ’s nachts, en ineens schiet er iets voor m’n fiets langs. Dus ik kijk om en zie een beestje naar me kijken vanaf de stoep. En ik had geen idee wat het was. Het was geen eekhoorn, het was geen kat, het zat er zeg maar tussen in, soort van. Dus thuis ging ik googelen en wat blijkt? Een marter”.
“Een marter?”
“Yep, ik heb een marter gezien!”
Ik vertel mijn oude klasgenoot dat ik het verhaal erg sterk vind.
Het grootste deel van de feestgangers gaat naar buiten om te roken of te vapen. We gaan erbij staan. Ik zeg tegen mijn oude klasgenoot dat dit een goed moment is om zijn verhaal te vertellen. Hij vertelt het verhaal over de marter terwijl bijna de hele groep aandachtig luistert. Toen het voorbij was beginnen de luisteraars gelijk te googelen wat een marter ook alweer is. “Dat is gekke shit, bro!”, zegt de jongen van het kotsverhaal.
Terwijl mijn oude klasgenoot en ik samen terugfietsen feliciteer ik hem dat zijn voorbereide verhaal zo goed aansloeg. “Ja, echt vet”, reageert hij. “En het is niet eens echt gebeurd!”
