Waarom had ik deze onchristelijke gedachten, vraag je je af? Ik weet zeker dat je daar achter had kunnen komen als je toevallig een van de grote techbedrijven bent waar mijn menstruatiecyclusapp mijn gegevens aan verkoopt.
Ongelezen voorwaarden terzijde, ik was een beetje teleurgesteld door de verpleegkundige. Niet dat het risico dat de virale infectie mijn centrale zenuwstelsel aantast niet kleiner geworden zou zijn, ik heb het over het leuke-jongensgehalte. De verpleegkundige bleek een vrouw van middelbare leeftijd.
Toen ik weer buiten stond, vroeg ik me af of de teleurstelling misschien mijn schuld was, en niet die van de verpleegkundige. Misschien was ik degene die mijn verwachtingen niet had aangepast aan de realiteit. Dus toen ik thuis was vroeg ik ChatGPT:
“Hoe groot is de kans dat een leuke mannelijke verpleegkundige, tussen 25 en 32 jaar en die zich fysiek aangetrokken voelt tot vrouwen, degene is die je inent tegen TBE?”
ChatGPT antwoordde dat het geen nauwkeurige berekening kon geven vanwege de subjectieve aard van mijn vraag. Nogal hoogdravend (met een toon die sommige barista’s gebruiken als ze vragen of je havermelk of koemelk wil) voegde de chatbot eraan toe dat ik de menselijke ervaring veel te simpel voorstelde.
Dit passief-agressieve antwoord deed me denken aan een fragment uit het boek L’être et le néant (Het zijn en het niet) van Jean-Paul Sartre. Sartre ging een keer naar een café voor een ontmoeting met zijn vriend Pierre. Maar toen hij merkte dat Pierre er niet was, zag Sartre plotseling alleen nog zijn afwezigheid. De Franse filosoof werd zo getroffen door de afwezigheid van Pierre dat het hele schouwspel van het café erdoor overweldigd werd. Toch was het alleen door de verwachting Pierre te zien, dat hij zo verdrietig werd toen hij er niet was.
Deze nogal traumatische ervaring bracht Sartre tot de conclusie dat de afwezigheid van iets het brandpunt van onze waarneming kan worden, en als we de confrontatie aangaan met de leegte die door die verwachting wordt achtergelaten, zal dat er onvermijdelijk toe leiden dat we de aard van onze werkelijkheid en ons bestaan in twijfel trekken.
Mijn gevaccineerde arm begon pijn te doen en ik slaakte een diepe zucht. Ik voelde de behoefte om me nader te verklaren en begon een antwoord te typen aan ChatGPT:
“Ik ben maar een mens, oké? Soms wil ik leuke jongens, en soms kies ik koemelk. Ik stel de menselijke ervaring niet te simpel voor, ik beleef die.”
