Amran Mahamed (22) is genomineerd als Student van het Jaar, omdat ze geld heeft opgehaald voor hulpverlening bij de aardbeving in Turkije en Syrië, in Afghanistan en bij de overstromingen in Pakistan. Ze is vicevoorzitter van studentenvereniging Avicenna en organiseerde lezingen voor geneeskundestudenten over de ramadan en behandeling van mensen die aan het vasten zijn. Ondanks dit alles blijft ze een actieve rol spelen in de Somalische gemeenschap bij haar in de buurt. Zo moedigt ze Somalische kinderen aan om meer te lezen en treedt ze op als tolk bij doktersafspraken voor gezinnen die geen Nederlands spreken. “Amran staat onder de studenten bekend als iemand die altijd positief is en klaarstaat voor een praatje”, schrijft degene die haar nomineerde.
Wat vind je ervan dat je bent genomineerd?
“Ik was erg verrast dat mensen aan mij hadden gedacht. Eigenlijk vind ik niet dat ik iets bijzonders heb gedaan, maar ik voel me erg gewaardeerd en geliefd.”
Waarom help je de Somalische gemeenschap hier bij hun gesprekken met artsen?
“Als immigrant weet ik hoe moeilijk het voor mijn ouders is om zich uit te drukken. Het is niet voor te stellen hoe moeilijk het is als je niemand hebt om voor je te vertalen bij een doktersafspraak. Het gaat om gelijke toegang tot gezondheidszorg. Tenslotte moet je als arts niet alleen ziekten diagnosticeren, je moet de patiënt ook echt volledig begrijpen. Sommige mensen moeten zich uitdrukken om het gevoel te krijgen dat ze de juiste hulp krijgen. Daarom help ik ze.”
Wat motiveert jou om Somalische kinderen die hier wonen te helpen meer boeken te lezen?
“Als iemand die als 8-jarige vanuit Somalië hier is gekomen, weet ik hoe het voelt om in hun schoenen te staan. In die tijd had ik het geluk dat ik nog maar 8 was, dus ik besefte niet hoe lastig alles kan zijn.
“Ik herinner me nog dat we naar Rotterdam verhuisden. Ik ging toen voor het eerst naar school en stond te trappelen om dingen te leren. Maar toen ik op de middelbare school zat, begon ik te beseffen hoe alleen ik was. Als je kind bent en je ouders spreken geen Nederlands, dan voelt het alsof je continu één stap op iedereen achterloopt. Als we bijvoorbeeld een opstel moesten schrijven, dan kregen andere kinderen hulp van hun ouders. Ik had niemand die me daarbij kon helpen. Als het om onderwijs ging, voelde het alsof ik altijd op mezelf was aangewezen.
“Ik heb het geluk dat ik iemand ben die echt nieuwsgierig en gedreven is, maar niet ieder kind is zo. Als een kind verlegen is, kan het nog zoveel potentieel hebben, maar dat komt er vanwege zijn levensomstandigheden misschien dan toch niet uit, en daarin zit de oneerlijkheid. Daarom vind ik het heel fijn om deze kinderen te helpen, ik zie mezelf in hen. Ik wil gewoon dat ze hun potentieel volledig waarmaken. Iedereen moet dezelfde kansen krijgen. Als je in de gelegenheid bent om mensen te helpen, help ze dan.”
Had je als kind iemand die jou bijstond?
“Ja, mijn lerares op de basisschool. Van haar kreeg ik mijn eerste boek, Mathilda, en ik vond het prachtig. Toen ik iets ouder werd, besefte ik hoe kostbaar dat is. Het is een heel kleine gunst die je aan een kind verleent, maar voor het kind betekent het alles.”
Wat weet niemand over jou?
“Ik doe het niet meer zo vaak als vroeger, maar ik schrijf heel graag verhalen. Toen ik klein was, heb ik geprobeerd een boek te schrijven dat was gebaseerd op MovieStarPlanet. Het was voornamelijk fantasy omdat dat me het meest fascineerde, en het is nog steeds het genre dat ik het liefst lees.”
De verkiezing voor de Student van het Jaar wordt georganiseerd door Studium Generale en Erasmus Magazine. De jury heeft de finalisten gekozen uit 104 nominaties. Vanaf 11 mei kun je stemmen op een van de studenten. Naast de online stemronde zijn nog twee stemrondes: de jury stemt nog een keer en de laatste stemoptie is in de zaal op 31 mei.
