“De Leeuwenkoning uit de Lion King?” “Simba?” “Nee.” “Uh Mufasa!” “Correct!” Stembureauvoorzitter Annekris van der Feer raadt het juiste antwoord, niet voor het eerst vandaag. Net zoals met de nationale verkiezingen vorig jaar spelen de leden van het stembureau hints, waarbij je zo snel mogelijk moet raden wat de ander omschrijft. Ze zijn allemaal van hetzelfde wijkteam en kennen elkaar goed. Vandaag ‘roept de democratie’, zegt Van der Feer.
Het speltempo ligt hoog op woensdagochtend om kwart over 11 in de hal van het Theilgebouw. Dat kan komen door het hoge suikergehalte van de brownies die bureaulid Susanne Sliep speciaal voor deze dag heeft staan bakken. “Het recept is van Nigella Lawson. Zelf hou ik helemaal niet van suiker”, grinnikt ze. “Maar ik vond het wel leuk om vandaag uit te delen.”
Vorstelijk onthaal
Is het potje hints noodzakelijk tegen de verveling of is het al druk geweest op het stembureau? Volgens Van der Feer loopt het nog niet storm. “We zitten nu op 78 gemeenteraadsstemmen en 48 wijkraadstemmen.” Ze verwacht aan het eind van de dag zo’n 350 gemeenteraadsstemmen bij dit bureau. “En dat is niet zo veel als met de nationale verkiezingen.”
Dan komt Accounting and insurance-student Marinka langs. Als enige stemmer wordt ze als een vorst onthaald. Na vertoon van haar stempassen krijgt ze een rood potloodje en loopt ze naar een van de hokjes. Wat ze gestemd heeft? Ze antwoord enthousiast: “ChristenUnie. Niet per se vanwege het christelijke maar omdat ik het gevoel heb dat de partij er voor iedereen is.”
Hoog bezoek en een cactus
Uit de matte visgraten vloer van de donkere zaal van het Kralingse hoofdgebouw van RSC/RVSV stijgt een muffe bierlucht op. Naast de toog staan drie stembussen. Sanna Plessius is voorzitter van het stembureau en werkt doordeweeks als belastingadviseur bij het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat. “Dit is toch een uitje”, zegt ze. Vanochtend om 9 uur kwam burgemeester Aboutaleb langs om hier te stemmen. “Het is een aardige man en de entourage en pers waren best enerverend.” Op de locatie zijn rond lunchtijd 170 mensen voor de gemeenteraad komen stemmen. Voor de wijkraad zitten inmiddels 130 stembiljetten in de bus.
Er is veel doorstroom op de sociëteit. Een meisje komt binnen met een vriendin. Ze heeft een cactus meegenomen. Of die ook mag stemmen? “Nee, het is een cadeau voor een vriendin, maar de plant kan niet mee in het stemhokje, dat is onhandig.” Ze werpt de cactus nonchalant op een stoel en spoedt zich naar het bureau. Economiestudent Marijn is gemachtigd om ook voor zijn huisgenoot te stemmen. “Hij zit met z’n arm in het gips.” Politiek gezien zitten Marijn en zijn huisgenoot op één lijn. “We stemmen allebei Volt. Daar gebeurt tenminste wat en ze zijn progressief.”
Herinneringen ophalen
Voor de deur van het gebouw staat derdejaars RSC/RVSV-lid Marloes met haar verenigingsgenoot Daphne. Marloes zegt dat RSC blij is dat er dit jaar weer een stembureau is in het gebouw: “Zo komen er ook eens buurtbewoners langs.” Ook verrassend veel oud-leden komen stemmen bij de verenging, zegt ze. “Die halen herinneringen op hier en ze blijven wat langer stilstaan bij de jaarfoto’s.” Net was er iemand die voor het eerst mocht stemmen, lacht Marloes: “Hij vroeg verbaasd: ‘Mag je maar één vakje inkleuren?’ Dat was even wennen leek het.”
Paspoort vergeten
Bij het stembureau in het Erasmus University College ligt een groot pak bastognekoeken op tafel. “Van de gemeente gekregen”, lacht voorzitter Sanne Kos. In het dagelijks leven werkt ze daar zelf. Het is niet de eerste keer dat ze voorzitter is van een stembureau. Wat er dit jaar anders is? “Dit jaar zijn er geen lunchpaketten en mag niemand meer het rode potloodje meenemen. Kos verwacht vandaag zeshonderd kiezers in het gebouw aan de Nieuwemarkt. Rond half twee zijn er 170 stemmen uitgebracht voor de gemeenteraad en 130 voor de wijkraad.
Een jonge studente komt binnenlopen en schrikt verbaasd op: “Shit, ik zie nu pas dat ik mijn identiteitsbewijs moest meenemen aan de sticker op de deur.” Een vriendelijk stembureaulid antwoordt: “Sorry, dan kunnen we je nu niet helpen.” De studente was niet de enige die niet tot in de puntjes voorbereid was. Een vrouw staat tien minuten naar de foto’s van de kandidaten voor de wijkraad te kijken. “Ik heb die mensen nog nooit gezien, jij wel?”, lacht ze besmuikt.
