Eind december downloadt Alexandra datingapp Bumble. Vrij snel heeft ze een match met Matthijs, hij is ook nieuw op de app. “We hadden zo’n fijn gesprek, we hadden onmiddellijk een klik. We hebben nooit een echte date gehad, want je kunt in de pandemie zo weinig doen. We hebben veel gewandeld en koffie gehaald. Al snel waren we 24/7 samen. Alles gaat nog steeds goed tussen ons”, lacht ze. “Je zou het niet verwachten als je zoveel samen bent, maar het is echt zo.”
Quarantaine
Eigenlijk zouden we een stuk gaan wandelen in Rotterdam. Maar Alexandra is nog in Roemenië. Ze zit nu met haar vriend bij haar vader thuis. Wekenlang was ze bij haar moeder en zus. “Ik ging op bezoek voor de doop van mijn broertje. Mijn oma was niet bij de doop, maar ze werd ziek: corona. Mijn moeder bleek het ook te hebben, en mijn zusje, mijn vriend en ik werden ook ziek. Dus zaten we met zijn allen in quarantaine en konden we niet naar huis.”
Aanvankelijk vond Alexandra het verschrikkelijk om vast te zitten in Boekarest. “Met je nieuwe vriend wekenlang ziek zijn en niet het huis uit mogen, dat is niet ideaal.” Maar er kwamen geen ruzies, Alexandra begon het zelfs fijn te vinden. “Het is te gek om zoveel tijd met mijn broertje door te kunnen brengen. Het is echt de allerschattigste baby. En hij huilt zo weinig. Hij is flink gegroeid sinds december.” Als ze zich beter voelt, wandelen Alexandra en haar vriend regelmatig een rondje met haar broertje in de wandelwagen. “Ja, dat levert wel reacties op van mensen. Want ik ben dan wel 19, zonder make-up lijk ik 13 jaar. En dan loop je over straat met een baby. Mensen kijken soms heel raar.”

Alleen online
Voor de band met haar familie was de tijd thuis fijn, voor haar studie soms wat minder. “We waren allemaal niet heftig ziek van corona, maar ik merkte het direct aan mijn concentratievermogen.” Alexandra heeft nog geen dag college op de campus gehad in Rotterdam, dus het volgen van de colleges vanuit Roemenië was niet zo vreemd. Dat ze weinig mensen kent van haar studie, door het gebrek aan fysieke campusdagen, valt weleens tegen. “Studeren is soms zwaar, zeker in een pandemie, in een vreemd land, en ver van huis.”
Gelukkig vindt Alexandra haar studie nog steeds erg interessant. Ze wil de komende jaren dan ook graag in Rotterdam blijven. “We ronden nu het blok over klinische psychologie af. Zo interessant. Dit is waarom ik psychologieboeken las op mijn veertiende om meer te leren over de menselijke geest en psychische aandoeningen.” Of ze in Rotterdam blijft, is nog wel even spannend. In studentencomplex Xior mag je maar een jaar wonen. Samen met vriendin Anisia is ze druk op zoek naar een nieuwe woonplek, maar iets betaalbaars vinden blijkt haast onmogelijk. Als iemand tips heeft, zou ze die graag horen.