“De beste social distancing-sport die je op dit moment kunt doen!”, lacht de Belgische Nicolas. De rest van het sportcentrum is gesloten, net als de meest andere zaken op de campus. Maar de tennisbanen zijn – als één van de weinige sportfaciliteiten – nog wel open. “We hebben het vrijdag na de eerste aankondiging even gecheckt en zijn nu op goed geluk teruggekomen”, zegt Habets, die vlakbij woont in Kralingen.
Tennisrackets en -ballen hebben ze van huis meegenomen. “We kunnen weinig anders op het moment”, verklaart de Duitse Nolte. “Eén vak staat op het punt van beginnen, maar daar kunnen we momenteel nog weinig voor doen. Het is even afwachten wat de opleiding voor ons kan betekenen.” De drie kennen elkaar van de master International Management/CEMS, een tweejarige internationale master waarbij iedereen een jaar naar het buitenland moet.
‘We komen terug, dat is zeker’
Én met veel buitenlandse medestudenten, zoals de Duitse Nolte en de Belgische Daijdi. “Veel van onze medestudenten die uit het buitenland komen zijn halsoverkop teruggegaan. Voor mensen uit landen als Canada – die wat verder weg liggen – is het best risicovol om te blijven. Dus ik begrijp dat wel.” Het potje tennis van vandaag is misschien ook wel afscheidstennis. “Wij gaan deze week ook terug. Je wilt toch in je thuisland zijn in een tijd als deze.”
“Het voelt surrealistisch”, zegt Habets. Nolte: “Wel goed dat de landen nu leren hoe om te gaan met een dergelijke pandemie. Want ik ben bang dat dit niet het laatste virus zal zijn wat de wereld over gaat. En niet het dodelijkste virus.” Hoe hun toekomst eruitziet? “Het is onduidelijk hoe het komende semester eruit gaat zien, net zoals zoveel onduidelijk is. We gaan het afwachten, maar we komen terug naar Nederland. Dat is zeker.”
Maak van Occupy een universiteitsbrede beweging
De derde bezetting op de campus verliep volgens een vergelijkbaar patroon als de vorige…