ESoC is elke dinsdagmiddag te vinden in de studentenhuiskamer in het Tinbergengebouw. “En iedereen is welkom om langs te komen en om mee te denken over toekomstige bijeenkomsten”, benadrukken de studenten.

“We moeten het gesprek over diversiteit op de universiteit op een andere manier voeren”, zegt Ersoy. “Er is nu nog te weinig ruimte voor een kritische houding. Het gesprek over diversiteit wordt al veel langer gevoerd, maar we overstijgen het niveau van ‘is diversiteit nou goed’ niet.”

Bolwerk

Ersoy en Renfurm doen de master Engaging Public Issues, na allebei de bachelor Sociologie te hebben afgerond. Merel Dap deed eerst Eramus University College en studeert nu Geneeskunde. Alle drie weten ze nog wanneer ze voor het eerst eraan dachten om een organisatie als ESoC te beginnen.

 “Melisa en ik hadden tijdens de bachelor een tutor, een man van kleur en dat vonden we toen heel bijzonder”, vertelt Renfurm. “Het was in de eerste plaats een goede tutor, maar we vroegen ons af wat het was dat we er zo bijzonder aan vonden. Het zet je aan het nadenken: waarom voelt dit zo en wat mis ik binnen mijn eigen universiteit. Nou, ik mis het gevoel van representatie.”

Voor Dap kwam de ‘shock’ toen ze begon aan Geneeskunde. “Op het Erasmus MC dacht ik: oké, dit is echt héél wit. EUC is kleinschalig. Je zit nooit met meer dan honderd studenten, maar bij Geneeskunde ga je met honderden de collegezaal in. Dan merk je het wel.”

De universiteit zou beter moeten stilstaan bij wie en wat ze een stem geven, vinden de drie studenten. Met een gebrek aan diversiteit voor de klas geef je een boodschap af, stelt Ersoy. “Namelijk dat gewoon toevalligerwijs de beste en slimste onderzoeken worden geproduceerd door witte mannen. Kijk eens heel bewust rond op de universiteit, let eens op wie er voor je staat bij een college. And once you see it, you can’t unsee it. Maar het is wel fucked up.”

‘Onmacht, vernedering en woede’

De drie vinden ‘oplossingen’ als een quotum voor vrouwelijke hoogleraren alleen ontoereikend. Want, zo zeggen ze, diversiteit is meer dan alleen gender en het afvinken van lijstjes. En wat gebeurt er als het quotum gehaald is? Is de universiteit dan divers genoeg? En wat betekent diversiteit en inclusie eigenlijk?

 “Het is daarnaast super toxic, want wat als je zo’n vrouw dropt in een door mannen gedomineerde omgeving waar niemand bereid lijkt om ook iets aan de sfeer of werkhouding te doen? Bij de politie zie je dat ook. Politiechef Fatima Aboulouafa gaf kritiek en werd weggestuurd.” Renfurm vult aan: “Dan mag je daar als vrouw werken, zelfs als een vrouw van kleur, maar dan moet je wel binnen het team passen en dus niet bepaalde problemen aankaarten. Dan ben je niet gezellig meer en pas je niet meer in het team.”

Erasmus School of Colour_Amber Leijen (5)
Merel Dap (links), Melisa Ersoy (midden) en Alyssa Renfurm (rechts) van Erasmus School of Colour Beeld door: Amber Leijen

Etnisch profileren

Het wegsturen van Aboulouafa is een van de aanleidingen geweest voor ESoC om hun eerste bijeenkomst te organiseren. Het thema is etnisch profileren, en hoe het voelt als er conclusies over je worden getrokken op basis van je huidskleur. Dinsdagavond 12 november wordt in het Erasmus Paviljoen eerst de documentaire VERDACHT getoond, en daarna volgt een gesprek. ‘Een indringende kijk op onmacht, vernedering, woede en hoe het voelt om bij voorbaat verdacht te zijn’, beschrijft ESoC de docu.

De avond wordt georganiseerd in samenwerking met Studium Generale, en dat bevalt de studenten goed. “We hebben vorig jaar al eens geprobeerd om wat te organiseren, maar het wordt studenten niet heel makkelijk gemaakt om iets te doen op de campus. Je wordt van de een naar de andere plek gestuurd. De samenwerking binnen de Living Room met SG is fijn. We hoeven het wiel niet opnieuw uit te vinden.”

Lees 13 reacties