Internationals shoppen bij de Ikea: ‘Dit krijg ik echt niet in mijn eentje naar boven’

Rustig rondkijken, het lijstje dat hij thuis gemaakt heeft volgen en vooral niet met tassen vol thuiskomen. Maar na nog geen drie minuten ligt er al een Svallet in de iconische blauwe tas van de 19-jarige Mexicaan. “Een bureaulamp voor vijf euro, die kan ik toch niet laten liggen? Een hele goede prijs en altijd handig.”

De IKEA-service is een initiatief van het International Office, het loket voor internationale studenten van de universiteit. Een vrijdag lang rijden er bussen tussen de campus en Barendrecht met als doel internationale studenten de kans te geven hun kamer in te richten. “Vorig jaar zijn we met dit initiatief begonnen”, zegt Rose Korver van het International Office van de Erasmus Universiteit. “Dat was een groot succes, iedereen kwam helemaal happy terug.”

En dus besloten Korver en haar collega’s de service dit jaar niet alleen te herhalen, maar ook uit te breiden. Er rijden vandaag drie touringcars (een ochtend-, middag- en avondsessie) vol internationale studenten naar de vestiging van de Zweedse meubelgigant in Barendrecht.

Terwijl Korver via de microfoon in de bus de 26 studenten op het hart drukt echt geen bedden of kasten te kopen (‘jullie moeten zelf alles tillen’), hebben Kristina Piro (23) en Gloria Rivas (26) deze middag hele andere plannen. “Het is tot nu toe heel leuk in Nederland en in mijn kamer, maar nog wel een beetje leeg”, zegt de Peruviaanse Rivas. Hoofddoel van de dag: zorgen dat ze vanavond niet meer bij vrienden of buiten de deur hoeft te eten. “Ik heb nog helemaal niets voor in de keuken. Dus ik ga op zoek naar pannen en borden, zodat ik vanavond eindelijk zelf kan koken.” Bekend met het fenomeen IKEA is ze nog niet. “Maar ik hoorde dat alles goedkoop en van goede kwaliteit is.”

Haar Griekse studiegenoot is wel bekend met het concept en zelfs al langs geweest in Nederland. “Op mijn tweede dag in Rotterdam. Vandaag ga ik alles aanvullen wat ik toen vergeten ben. Bakjes om mijn eten in te bewaren en een koffiezetapparaat om mijn Griekse koffie te kunnen zetten.” Even verderop in de bus zit de Chinese Yuexia Tian (23), student Media Studies. “Het is nu wel heel erg donker in mijn kamer, dus ik heb vooral een lamp nodig. En ik hoop dat ik wat spullen kan kopen om mijn kamer in te richten. Dan wordt mijn heimwee hopelijk ook wat minder.”

Ondanks dat hij een paar minuten na binnenkomst al van zijn voornemens is afgestapt, heeft Oropeza wel een duidelijk verlanglijstje: een stoel, pannen en vooral een dekmatras. “Mijn matras is veel te hard”, zegt de Mexicaan, terwijl hij door de ingerichte woonkamers loopt. “Ik slaap wel okee, maar ik hoop dat het met een dekmatras veel beter is. En pannen heb ik ook nodig, want ik ga nu de hele tijd uit eten.” Als de student Arts en Culture bij de afdeling stoelen aankomt, is hij in de volgende IKEA-valkuil getrapt. Hij heeft de pannen die hij in een ingerichte keuken zag staan al in zijn tas gestopt en sjouwt zich een ongeluk. “Hé, kom ik die later ook nog tegen? Wat handig, goed dat je het zegt, bedankt!”

Ook bij het uitzoeken van stoel Snille moet hij nog even wennen aan de Scandinavische gebruiken. Het systeem van de kleine potloodjes, formulieren en zelfbedieningsmagazijn is niet bekend bij Oropeza. “Haha, zonder jullie was ik hier echt nooit uitgekomen”, lacht hij. “Dit is nog moeilijk ook.” Wanneer plastic bekerset Kalas en kussen Malinda in zijn tas zijn verdwenen, loopt hij richting de beddenafdeling. Met een brede glimlach ploft hij op het eerste het beste dekmatras. “Ik blijf hier liggen, het lijkt wel een hotelbed.” Een uitgebreide vergelijking tussen de Tussöy en de Tuddal volgt. Uiteindelijk wint de eerste. “Dat wordt lekker slapen vannacht.”

Bij een debuut in de geelblauwe winkel kunnen de Zweedse gehaktballetjes natuurlijk niet ontbreken. Ook Oropeza neemt tussen het winkelen door de tijd om te genieten van deze ‘delicatessen’. “Goed eten, en niet duur.” Niet alleen de meubelgigant en de bijbehorende lunch bevallen. De student vertelt met veel plezier over zijn eerste dagen in Rotterdam. “Het is heel leuk. Aardige mensen, veel bars en de stad is heel groen. De afgelopen jaren woonde ik in Abu Dhabi en dat is natuurlijk heel anders. Dat is de woestijn. En het is er allemaal veel kleiner, er zijn maar een paar plekken waar je wat kunt drinken of uit kunt gaan.”

Na de lunch volgt de benedenverdieping van de winkel. Vooral op de keukenafdeling vult Oropeza zijn (inmiddels tweede) tas. Van vergiet Vispad tot snijmat Proppmätt: alles gaat mee naar het Hattagebouw. “Ik doe ook meteen aankopen voor onze gezamenlijke keuken, dus mijn huisgenoten betalen mee.” Maar dan moet het hoogtepunt van de dag nog komen. Want zodra de student in het zelfbedieningsmagazijn zijn nieuwe dekmatras uit het juiste schap haalt, verschijnt een glimlach op zijn gezicht die de hele middag niet meer verdwijnt. Via Snapchat stuurt hij een foto van zijn kar vol aankopen direct door naar familie en vrienden.

Op weg terug naar de bus valt op dat eigenlijk alle studenten wel geslaagd zijn. De Chinese Tian loopt met (een voor haar lichaamsgrootte) enorm wasrek en ook twee vriendinnen hebben volle handen. “Goede prijzen voor een goede kwaliteit, wij zijn blij.” In de bus wisselen de passagiers nog tips uit voor andere goedkope winkels (‘Action moet je echt naar toe’), maar Oropeza is met belangrijkere zaken bezig. “Ik app mijn huisgenoten of ze kunnen komen tillen. Dit krijg ik echt niet in mijn eentje naar boven.”