De IBCoM-eerstejaars kijkt uit naar het derde blok van het studiejaar. “Het eerste en tweede blok lijken echt bedoeld om je kapot te maken”, zegt Ruaira bloedserieus. “Dat zeggen ouderejaars ook. In het begin vallen best veel mensen af.” Zij is niet een van die afvallers. Het jaar is nog niet ‘in the pocket’, maar voorlopig heeft ze maar één herkansing nodig.
“Wat ik heel leuk vond, was dat ik het vak statistiek had van dezelfde docent die mij lesgaf tijdens de meeloopdag. Die hele dag hoopte ik zo hard dat ik toegelaten zou worden. En een jaar later zat ik dus écht in de collegezaal.” De 18-jarige ziet al enkele veranderingen bij zichzelf na haar eerste maanden op de EUR. Ze vindt vooral dat haar perspectief op de wereld veranderd is. “Dat komt door verhalen van studiegenoten uit Oekraïne, Korea of Vietnam. Het maakt wel indruk als iemand vertelt hoe bijzonder het is dat ze hier kan studeren. Het is hier zó normaal dat je daar amper bij stilstaat.”
Door die internationale studie droomt Ruaira inmiddels in het Engels, lacht ze. Haar Engels moet ook van hoog niveau zijn om haar ambities te verwezenlijken. Ze wil immers nog steeds een tijd in de Verenigde Staten studeren. “Mijn cijfers moeten daarvoor wel goed zijn. Een betere stimulans om hard voor mijn studie te werken is er niet.” Haar zinnen zijn nu gezet op de universiteit in San Francisco. Die in Los Angeles bleek geen partneruniversiteit van de EUR.
Op vrijdagavonden en op zaterdagen werkt Ruaira in een bakkerij in Woerden (“We verkopen de allerlekkerste saucijzenbroodjes ooit”). De dinsdag- en donderdagavonden brengt ze door in Saskia’s Dansschool. Ruaira zit namelijk in twee selectiegroepen van de dansschool. De liefde voor het dansen zit in de familie, want haar zusje en broertje dansen ook. Toevallig ook bij dezelfde school.
Het is een uurtje reizen van haar huis naar de campus, maar ze gaat vaak een paar uur eerder van huis. Ergens studeren tot het college begint. “Het liefst in het G-gebouw, dan kun je in een apart hokje studeren. In de UB word ik toch sneller afgeleid door alle andere studenten.” Ze is ook zo vroeg omdat ze niet te laat wil zijn bij colleges: Een paar minuten te laat komen, telt als een halve absentie. Bij twee hele absenties krijg je een extra opdracht.
En ze zijn streng. “De tas van een studiegenoot uit Vietnam was op het vliegveld in Parijs gejat, met haar verblijfsdocument. Ze kwam Nederland niet meer in en moest thuis wachten op een nieuwe pas. Ze hebben haar ‘gematst’ met twee extra opdrachten”, vertelt Ruaira. “Dan ga ik het risico niet lopen om te laat te komen vanuit Woerden.”
