“Such a shame we have natte sneeuw today”, zegt psychologiestudent Isabelle. Die verse, knisperende sneeuw, daar is ze gek op – al vindt ze het wel héél erg koud. Tussen het Engels door gebruikt ze Nederlandse woorden. Dat komt door haar Nederlandse vriend: thuis spreken ze Nederlands, Portugees of Engels. “Het hangt af van waar we over praten. Heeft het iets met Brazilië of onze tijd daar te maken, dan praten we Portugees, over mijn studie spreken we in het Engels, want die is helemaal Engelstalig. Over het dagelijks leven praten we in het Nederlands.”
Op het moment twijfelt Isabelle of ze begint aan een cursus Nederlands of dat ze een baantje gaat zoeken. “Het geld is nu natuurlijk al welkom, maar een cursus is een investering voor de lange termijn.” Het eerste half jaar van haar bachelor Psychologie concentreerde ze zich volledig op haar studie, en met resultaat. “Ik hoef geen tentamens te herkansen en heb zelfs een 8,5 en een 9 gehaald”, vertelt ze met een gezonde dosis trots. Ze heeft er hard voor gewerkt. “Maar bovenal vind ik de studie echt ontzettend leuk. Laatst werd ik wakker na een inception-droom, een droom in een droom. En ik had net college gehad over slapen en de slaapcyclus, dus de volgende dag ben ik meteen in mijn aantekeningen en studieboeken gedoken om hier meer over te leren. We behandelen alledaagse onderwerpen en dat maakt het extra interessant.”
Het hele gesprek zit Isabelle opgekruld op haar grijze hoekbank. Ze heeft het naar haar zin in de anti-kraakwoning in Krimpen, waar ze woont met haar vriend Eelco. Het is een klein huisje, met één verdieping en één slaapkamer aan de Nieuwe Tiendweg. Haar familie in Brazilië mist ze enorm, maar ze twijfelt of ze deze zomer op bezoek gaat. “Dat was ik wel van plan, maar mijn vader zei dat ik ook vooral moet genieten en meer moet zien van de wereld. Een ticket naar Brazilië is niet goedkoop, en van dat geld kan ik ook Griekenland eens bezoeken. Dat lijkt me zo mooi.”
“Weet je trouwens wat echt wat vreemde verschillen zijn tussen Nederland en Brazilië?”, merkt Isabelle terloops op. “Het oversteken van de weg en het eten in de metro, kun je dus allebei een boete voor krijgen in Nederland. Sinds ik dat weet, durf ik niet door rood te lopen, ook als er nergens een auto te zien is. En laatst in de metro had ik zo’n trek, en het is maar één halte, maar toch deed ik de frietjes van de Bram mooi in mijn tas. Het viel vast niet op dat ik telkens een frietje uit mijn tas haalde.”
Maar het grootste verschil is natuurlijk het carnaval hier in Nederland. “Drinken is hier echt een belangrijk onderdeel van het carnaval.” Isabelle maakte vorig jaar tijdens een bezoek aan Nederland kennis met het Bredase carnaval. De muziek vond ze helemaal niets, maar gezellig was het zeker. “Ik had dan ook wel een aantal drankjes op. Waar ik vooral om moest lachen was dat je in Brazilië weinig kleren draagt, en hier droeg ik een onesie met lange mouwen.”
EM zoekt een motto en jij mag ’t bedenken!
Ieder zichzelf respecterende organisatie vindt zichzelf elke paar jaar weer opnieuw uit.…