“Ik hou van liefdesliedjes”, zegt Lukas, terwijl hij de laatste restjes frambozenmerengue uit zijn kommetje schraapt. “Zet dat maar in je stuk. Ik hou fucking veel van liefdesliedjes – zelfs als ze klef zijn. Ik heb nog nooit een sensuele set gemixt, maar dat zou ik absoluut een keer willen doen.”
Er is een uur verstreken sinds Lukas rozemarijn versnipperde en er genereuze hoeveelheden boter mee besprenkelde voor het pittige kipgerecht dat hij aan het maken is. En dan komt de bekentenis: hij heeft een verborgen passie voor het maken van muziek voor in de slaapkamer. Rond de lantaarnpalen bij het oude stenen gebouw in Kralingen waar Lukas woont hangt een koude mist. Binnen is het warm. Kaarslicht creëert een dansende schaduw op de schuine muur in zijn slaapkamer, en de eigenaar van die schaduw vertelt kalm over zijn liefdesrelatie met zijn draaitafels. Het vele vinyl eronder, en zijn encyclopedische kennis van uiteenlopende platenlabels – je zou er zomaar de conclusie uit kunnen trekken dat hij zijn hele leven mixend heeft doorgebracht. Niet dus.
Groove House
“Voordat ik naar Rotterdam verhuisde, had ik nog nooit van technomuziek gehoord”, zegt de voormalige Moskoviet, die bezig is zijn bachelor bedrijfseconomie af te ronden. “Mensen hadden het er een keer over in de rookpauze, twee maanden nadat ik hier was komen wonen, en toen dacht ik: laat ik het eens proberen. Het eerste techno-evenement dat ik bezocht was in Club Transport. Ik vond het zo leuk dat ik de volgende avond terugging.”
In een vloek en een zucht stond Lukas achter de draaitafels in plaats van in de menigte. Met huisgenoot Yannis Muller sloeg hij de benodigde apparatuur in en samen leerde het duo de basisbeginselen van mixen. Een paar maanden later speelden ze op lokale feesten onder de naam Groove House en uploadden ze obscure futuristische funk en discoambums op YouTube om ‘een bijdrage te leveren aan de online muziekgemeenschap’.
Uit elkaar
Vanaf begin dit jaar waren beiden nauw betrokken bij het Rotterdamse online radiostation Operator en de opening van een winkel: Pinkman Records aan de Schiestraat in Rotterdam. Als opkomende artiesten in het electro-genre voelden ze echter al snel de noodzaak tot verandering.
“We besloten om solo te gaan draaien. Onze opvattingen en smaken begonnen uiteen te lopen, dus dat leek ons een noodzakelijke volgende stap. Het was niet gemakkelijk omdat we anderhalf jaar lang alles samen hadden gedaan en we elke stap in onze ontwikkeling samen hadden geleerd.”
Was het als een verkering die uitging? “Ja,” grijnst Lukas terwijl hij een sigaret rolt. “Behalve dat we vrienden zijn gebleven.”
De geboorte van Riesberg
Als dj valt Lukas liever niet te veel op. Op het podium heeft hij het simpelste kloffie uit zijn kledingkast aan om geen aandacht te trekken en hij lacht zelden achter de draaitafels. De artiestennaam die hij als solo-dj aannam, ademt de eenvoud en subtiliteit die bij zijn ingetogen karakter past: de Rus van Duitse afkomst noemt zich Riesberg.
“Ik vroeg mijn vriendin hoe ik mijzelf als dj moest noemen. Ze dacht er een paar seconden over na en zei: ‘Riesberg!’ Zo eenvoudig was het. Het duurde ongeveer tien seconden om de juiste naam te vinden.”
En hij bedacht nog iets: Off.Kilter, een conceptueel muziekcollectief dat hij met Jasper De Fluiter Balledux, eveneens EUR-student, oprichtte. Het collectief maakt radioprogramma’s, podcasts en evenementen die in het teken staan van het duistere en vreemde.
“Het woord off-kilter is synoniem voor ‘uit balans’ of ‘ongewoon’, en zo willen we klinken. Vol verrassingen. Het is gewoon een extreem ruimdenkend platform waar mensen muziek kunnen ervaren op een eclectische, maar toch samenhangende manier. Off.Kilter mag zich absoluut niet beperken tot een enkel muziekgenre. De sfeer van onze feesten bij BAR kan behoorlijk duister uitpakken, maar onze podcastserie heeft van alles te bieden. Jasper heeft een podcast gemaakt met slamming techno en electro, Yannis een ambient podcast, en een andere dj die luistert naar de naam Lo Kindre een mix met dub en ska. Off.Kilter is echt moeilijk uit te leggen, maar het heeft een bepaalde sfeer die mensen beginnen op te pikken.”
Voor alle duidelijkheid: het lijkt in niets op wat je hoort bij de SPAR op de campus.
Een nacht in Bakoe
Hoewel Lukas het liefst een beetje buiten schot blijft, trekt zijn muziek inmiddels de aandacht. Zozeer zelfs dat hij werd gevraagd om te draaien op een feest in Bakoe, de hoofdstad van Azerbeidzjan.
“Mijn vriend Ayaz, die helpt bij Off.Kilter, organiseert ook evenementen in Bakoe en wilde afgelopen zomer dat ik er zou spelen. Ik had nog nooit in het buitenland opgetreden, nog nooit voor honderden mensen in de openlucht, en nog nooit met zo’n groot geluidssysteem gewerkt. Het evenement bestond voor mij dus uit een hoop primeurs. En het gekste was dat ik niemand in het publiek kende.”
“Iedereen was mij volkomen onbekend, en dat was eigenlijk best bevrijdend, want dan heeft niemand een vooroordeel over jou en de muziek die je speelt. Je kunt verrassen. Mensen kwamen voor het evenement naar me toe en vroegen: ‘Wat ga je spelen? Kun je wat euforische house spelen? Daar ben ik echt gek op.’ En ik zei: ‘Ik ga veel verschillende dingen spelen, geloof me, het wordt leuk.’ En dat werd het, niet meer en niet minder.”
Lukas schenkt zich een glas Duitse witte wijn in en vervolgt: “Als ik aan het mixen ben, denk ik niet na. Het gaat allemaal heel intuïtief. Ik zie alleen de platendecks en de mensen voor me en ik kan ze in een bepaalde stemming houden of ik kan die stemming veranderen, de toonsoort van het nummer bijstellen, iets wilds erin gooien en kijken wat er gebeurt. Ik ben erg gefocust op de muziek en mijn omgeving, maar ik denk er niet heel veel bij na.”
Hoewel het jaar begon met een artistieke scheiding tussen Lukas en zijn kamergenoot Yannis (die draait onder de naam Sinnay 4), besloten de twee zich kortstondig te herenigen voor een speciale gelegenheid: ze vertoonden hun kunsten op het Blijdorp Winterfestival, in de beroemde Van Nelle Fabriek. Dit was het grootste evenement waarbij de namen van de beide dj’s op het affiche stonden.
De toekomst
Na Lukas’ verhandeling over zijn bijzondere eerste jaar als solo-dj, rijst natuurlijk de vraag of hij hiermee zijn brood zou willen verdienen. Hij schudt zijn hoofd en fronst.
“Ik heb hier veel over nagedacht, maar zodra ik een muzikale carrière serieus overwoog, werd het plezier in de muziek veel minder. Ik ben nog steeds erg gefocust op de universiteit en een baan vinden. Als er zich een kans voordoet dat ik fatsoenlijk van de muziek kan leven, grijp ik die misschien wel, maar het is niet mijn voornaamste doel. Ik heb het tot nu toe altijd voor mijn eigen plezier gedaan, dus als ik mijzelf onder druk zet om dat tot een carrière uit te bouwen, bederf ik wat in eerste instantie gewoon een hele leuke hobby is.”
Waarop Lukas zijn glas leegt en een single op de platenspeler legt. Een oude Italo-track, waarbij een zanger ‘your lover boy is what I want to be’ kreunt. Lucas’ bescheiden grijns zegt alles. Lekker klef en sensueel: Riesberg heeft het nu even helemaal naar zijn zin.
