Lustrumviering 2018: progressieve praatjes voor een te lege aula

Een zevenkoppige afvaardiging van het Rotterdams Philharmonisch Orkest trad op, bijgestaan door spoken word artieste Mariana Hirschfeld en zangeres Sonia Andrade. Drie eredoctoren hielden een begeesterd betoog, een vrolijke studente presenteerde en bestuurders hielden het kort. Kortom: er was weinig mis met de viering van de verjaardag van de universiteit. En dan is het jammer dat de Aula nog niet half gevuld is.

Het cortège was bescheiden en bestond voor een belangrijk deel uit genodigden van buiten, emeriti en bestuurders. En dan zijn er gelukkig altijd de vertegenwoordigingen van de studentenverenigingen die de gemiddelde leeftijd van het publiek omlaag halen. Maar ook hier waren er, anders dan bij de Opening van het Academisch jaar, weinig studieverenigingen te bekennen, terwijl dat er ruim meer zijn dan de traditionele gezelligheidsverenigingen.

Loslopende studenten tref je bij officiële academische plechtigheden overigens zelden aan. Terwijl er na afloop gratis bier en (dit jaar vegetarische) bitterballen zijn.

Een verklaring zou kunnen zijn dat er dit jaar slechts één grote faculteit een eredoctoraat leverde. En dan ook nog het Erasmus MC, waarvan bekend is dat de oversteek van Hoboken naar Woudestein niet per se een geliefde bezigheid is voor de academici (andersom trouwens ook niet).

Formeel kwamen de eredoctoraten vanuit de drie Erasmus Initiatives, maar met erepromotoren vanuit het Haagse ISS en het kleine ESPhil was de achterban blijkbaar niet groot of betrokken genoeg om de zaal te vullen.

Ook onderzoekers zonder toga (de meesten) waren nauwelijks in de zaal te vinden. Het waren veelal medewerkers uit de ondersteunende diensten van centrale afdelingen en faculteiten die aanschoven.

Ik moest denken aan de opkomst voor de Amerikaanse verkiezingen afgelopen week, en hoeveel hoger die was dan tijdens vorige verkiezingen. Nu wens ik deze universiteit geen Trump toe, maar wat meer controverse op het podium zou de aantrekkingskracht van de bijeenkomst versterken.

Wellicht is de eerste stap al gezet. Want na afloop grapte een medewerker – die het weten kon: “Wat een progressieve lezingen van die eredoctoraten. Misschien dat er daarom zo weinig RSM-hoogleraren waren.”