Dit is toch Rotterdam, de stad van ‘niet lullen, maar poetsen’? Wie heeft er hier een coach nodig om werk en privé in balans te krijgen?
“Misschien juist hier, omdat de stad zo in elkaar steekt. Zojuist belde er nog een directeur van een grote financiële instelling. Niet iemand die snel met zijn ziel onder de arm loopt, een echte ondernemer. Hij vond burn-out maar een stom woord, en wilde daar ook absoluut niet inzitten. Maar we weten dat erg veel mensen er wel tegenaan zitten. De eerste stap naar hulp zetten, blijkt vaak een lastige. Dat geldt niet alleen voor Rotterdammers overigens. ”
Waarom is er een coach nodig om balans te krijgen?
“‘Niet lullen, maar poetsen’, is een goede manier van werken, alleen niet altijd. Een gesprek met een work-life balance coach – dat overigens strikt vertrouwelijk is – kan verlichting en nieuwe inzichten brengen. Ik ga met de mensen na wat dan eigenlijk een balans is. Ik vraag bijvoorbeeld hoeveel procent van de week ze aan werk besteden, inclusief die ene mail die er echt nog om half 12 ’s avonds uit moet en de keren dat je op zondagmiddag aanhikt tegen het lezen van een agenda-stuk voor maandagochtend. Dan zie ik mensen vaak schrikken. Vervolgens vraag ik naar hoeveel tijd ze besteden aan iets waar ze echt blij van worden, waar ze energie van krijgen. Vaak kunnen mensen dat niet benoemen.”
“Ik vergelijk het wel eens met het onderhoud van een auto. Mensen zijn namelijk heel braaf als het gaat om het onderhoud van hun wagen; ze gaan regelmatig naar de wasstraat en laten elk jaar een APK doen. Toch denken mensen niet na over een klein of groot onderhoud voor hun lijf en brein, maar ook je lichaam kan niet altijd vol gas gaan. Soms moet je even afremmen, cruisen of stilstaan. We hebben dit echter nooit geleerd. Al in twee of drie gesprekken met een coach leer je een hele andere manier van handelen, communiceren en werken.”
Hoe krijgt je een leven dan weer in balans? Oefenen jullie urenlang op ‘nee’ zeggen?
“Nee, eerder op niet direct ‘ja’ zeggen, of ergens zomaar stilzwijgend akkoord meegaan. Zeg het als je die extra taak er niet bij kunt hebben. En kritisch kijken naar hoe en wat je communiceert, is sowieso erg zinnig. Ik krijg bijvoorbeeld jeuk van ‘wij’; ‘zullen wij dat even doen?’ Wij bestaat niet; jij en ik moeten dat doen. Spreek dus concreet af wat jij en wat de ander gaat doen.”
“In het eerste gesprek luister ik vooral naar het verhaal van degene die tegenover mij zit. Alleen met aandacht bouw je een vertrouwensband op. Pas daarna hebben we het over praktische zaken, zoals aard van het werk, hoeveel iemand werkt, et cetera. Vervolgens kijk ik naar wat wil iemand wil bereiken over vier of vijf jaar, zowel in werk als privé. En wat dat vraagt van zo iemand.”
De Week van het Werkgeluk is in het leven geroepen om het taboe op zaken als een hoge werkdruk te doorbreken, en om een even stil te staan bij hoe gelukkig men is in zijn huidige werk. Als je zoiets nog niet weet, hoe kun je dat nagaan bij jezelf?
“Door een lezing van mij bij te wonen deze week. Maandag is die voor iedereen toegankelijk, woensdag is die specifiek voor promovendi. In die lezingen gaan we aan de hand van een aantal werkvormen na of je zorgen hebt op het werk of dat je mogelijk juist erg gelukkig bent.”
“Ga anders gewoon eens langs bij één van de acht coaches uit de pool. Werknemers van de EUR mogen er zo gebruik van maken, je hebt geen toestemming nodig van een leidinggevende.”
Welke coach ziet u?
“Ik heb een sparringspartner, maar ik zie ook wel eens een pyscholoog. Dan ga ik even voor mijn eigen onderhoud, mijn APK.”
Drie punten zijn van belang voor een werk-privé balans en daar wordt dan aan gewerkt bij een work-life balance coach:
- Weten wat jouw oplaadpunten zijn.
- Bespreken wat de doelen in jouw leven zijn. Niet alleen promoveren of een goede presentatie afleveren, maar ook kleinere meer haalbare doelen. Eens naar een concert gaan van een artiest die je bewondert.
- Nagaan of je echt in verbinding staat met de mensen om je heen.
