Uit alles blijkt dat de van oorsprong Ierse Jamie McAleenan (20) niets minder dan een gentleman is. Bij de bevestiging dat de EM-verslaggeefster met hem mee mag reizen, raadt hij namelijk aan om comfortabel schoeisel te dragen. “De reis duurt meer dan twee uur, en het is maar de vraag of we kunnen zitten.” Eenmaal onderweg vanuit Kralingse Zoom wil hij alleen gaan zitten als er óók zitplek voor de journalist is. Als dan ook nog hardop wordt gefilosofeerd of journalistiek niet eigenlijk een kunstvorm is, omdat ze vragen stelt, inspireert en prikkelt, is het charmeoffensief compleet.
De NS verkloot het regelmatig
McAleenan spreekt overigens nauwelijks Nederlands; het enige dat hij verstaat zijn de omroepberichten van NS, vertelt hij op station Rotterdam Alexander. “Inmiddels ken ik ook de meeste treintijden en routes van alles wat hier langskomt. Je moet toch wat op het station als je weer eens vertraging hebt. De NS verkloot het regelmatig, schrijf dat maar op!”
Twaalf jaar geleden verhuisde het gezin vanuit Ierland naar Arnhem voor het werk van zijn vader. “Omdat we naar een internationale school gingen, heb ik nooit de taal geleerd.”
Inmiddels is hij tweedejaarsstudent geschiedenis in Rotterdam. “Het is de enige Engelstalige geschiedenisopleiding in Nederland. Het alternatief was naar Groot-Brittannië verhuizen of naar de Verenigde Staten. Maar het politieke klimaat in beide landen staat me niet aan.”
Churchill was een oorlogsmisdadiger
Dus maakt hij dit kwartaal drie keer per week de reis van ruim twee uur richting Rotterdam én weer terug. Deze ochtend begon het college om negen uur, dus dat betekende dat hij om vijf uur moest opstaan. Toch staat een huis zoeken in Rotterdam niet hoog op zijn agenda. “Thuis draag ik ook bij aan het huishouden, maar op mezelf wonen zou stukken duurder zijn. Ook is het deels luiheid; ik vind het irritante tijdsverspilling om speciaal naar Rotterdam te komen om huizen te bekijken.”
Wat hij zoal doet onderweg? “Het correcte antwoord is dat ik mijn laptop pak en ga studeren. Het eerlijke antwoord is dat ik vaak mijn telefoon pak en spelletjes speel of memes bekijk. Als het niet te druk is, wil ik ook nog weleens een paper lezen. Als het interessante materie is, kan de reis soms verrassend snel gaan.”
Nadat op Utrecht Centraal een snack is gehaald – “Het is moeilijk niet iets te kopen” – stappen we over op de intercity naar Arnhem. Terwijl we door het landschap van de Utrechtse Heuvelrug razen, worden onder meer complottheorieën over Winston Churchill besproken. Een absolute oorlogsmisdadiger, zo stelt McAleenan. Eenmaal gearriveerd op station Arnhem Centraal moet hij overstappen naar Arnhem-Zuid. Dus nemen we afscheid op het perron. Zwaaiend daalt hij de trap af, twee uur onderweg, maar nog niet thuis.
