Nu het einde van mijn studententijd langzaamaan in zicht begint te komen, vind ik mezelf best wel een doorgewinterde student. Planningen maken, voldoen aan deadlines en al dat soort gekkigheid gaat me tegenwoordig best goed af.
Toch zijn er zelfs nu nog af en toe momenten dat het me allemaal even te veel wordt, en ik de verleiding om alles even te laten voor wat het is niet kan weerstaan en me overgeef aan ouderwets niksen: lekker netflixen, vlogs kijken op YouTube, eindeloos de content van Humans of New York bekijken, en chocoladekoekjes wegwerken uit pretentieuze pure verveling. Kortom, ik heb zo nu en dan nog steeds last van uitstelgedrag, door ervaringsdeskundigen onder ons ook wel bekend onder de naam ‘SOGGEN’.
Toevallig zag ik laatst een documentaire over uitstelgedrag. Daaruit blijkt onder meer dat soggen niet alleen een bekend fenomeen is onder studenten en dat de beruchte uitsteller vaak een hedonist is in hart en nieren. Hij of zij is een voorstander van ‘joie de vivre’-, ‘carpe diem’- en ‘yolo’-ideologieën.
Volgens deze documentaire heeft uitstelgedrag alles te maken met het vermijden van pijn en het zoveel mogelijk nastreven van genot. Het idee dat uitstelgedrag verholpen kan worden door beter te plannen, tijdsmanagement en doelen stellen wordt erin weerlegd. De oplossing heeft eerder te maken met zelfregulatie. Alleen al de gedachte aan de waslijst aan werk en klusjes die nog in het vooruitzicht liggen, zorgt vaak voor onprettige emoties. Dat maakt het aantrekkelijk om even iets leuks te gaan doen, want dat voelt prettig aan. En als je dat maar vaak genoeg doet, wordt het vanzelf een gewoonte.
In de documentaire wordt overigens gebrekkige zelfregulatie zelfs gerelateerd aan ongeremd geld uitgeven, problematisch gokken en overeten. Voor die eerste twee is de gemiddelde student net iets te arm, maar teveel eten lukt op zich prima! Gelukkig worden ook middelen aangeboden om deze gewoontes te doorbreken.
De belangrijkste en succesvolste methode om uitstelgedrag af te leren is door zogeheten ‘implementatie-intenties’. Dat zijn specifieke intenties (bijvoorbeeld: zondagmiddag als ik klaar ben met yoga, ga ik twee artikelen lezen in de UB, en deze uitwerken voor mijn samenvatting voor in de werkgroep), in plaats van vage voornemens (zoals: zondag ga ik wat studeren). De crux is dus dat de omgeving een cue vormt, waardoor je ook daadwerkelijk eerder het door jou voorgenomen gedrag gaat vertonen.
En mocht je je nou afvragen hoe het zit met die naderende deadlines, daar begin ik later aan, nu eerst even een nieuwe docu checken over uitstelgedrag.
Pooja Guptar doet een master Media & Business
