We leven tegenwoordig in een wereld waar de meesten van ons twee levens hebben: eentje offline en eentje online. Dit geldt zo’n beetje voor iedereen, zelfs voor 85-plussers.
Het offline leven bestaat vaak uit de mensen in onze directe omgeving, die we kennen van de opleiding die we volgen, van het werk wat we doen, of van de hobby’s die we hebben of de sporten die we doen.
Het online leven bestaat vaak uit mensen die we ‘kennen’ omdat we er een keer oogcontact mee hebben gehad, en vervolgens elkaar een vriendschapsverzoek hebben verstuurd op Facebook; en nu als een soort zombies elkaars dingen liken zonder echt te kijken wat die dingen zijn.
Ja, technologie en social media hebben weliswaar vele voordelen en zorgen ervoor dat we 24/7 up to date blijven van alles waar we meer over willen weten, maar ook al klinkt dat heel gaaf, het is tevens een vloek. Bijvoorbeeld als je op vrijdagavond op de bank tv ligt te kijken, en en passant een beetje door Facebook of Instagram scrollt. Dan zie je opeens dat je vrienden ergens in een kroeg zitten waar jij dus niet bent; en dan krijg je opeens last van het FOMO-fenomeen: de ‘Fear Of Missing Out’. Het is een verschijnsel waaronder vooral ‘mijn’ generatie – de millennials – gebukt gaat, en iedereen na mijn generatie, vermoed ik.
We kunnen heden ten dage zoveel over elkaar te weten komen (althans, dat denken we, maar uiteindelijk zien we natuurlijk alleen de perfecte leventjes die iedereen op internet wil laten zien), dat we precies kunnen zien wie wat wanneer waar doet. En dus hebben we ook veel vaker momenten dat we ergens bij willen zijn, maar dit niet kunnen, en ons vervolgens rot voelen hierover.
Vandaar dat we gaan proberen óveral bij te zijn; we zijn bang iets te missen. Maar waar zijn we precies bang voor? Om voor altijd vergeten te worden door onze vrienden en familie en te eindigen als een eenzame weirdo met duizend katten?
Natuurlijk heb ik ook gewoon mijn ‘gebruikelijke’ FOMO-momenten, maar onlangs kwam ik erachter dat ik helemaal niet uit angst wil handelen. Want zeg nu zelf, word je echt gelukkiger als je jezelf onder druk zet om overal bij te zijn? Omdat je bang bent iets te missen? Vinden we ons eigen leven echt zo saai dat we ons druk maken om dingen waar we niet bij kunnen zijn?
Rocher Koendjbiharie is masterstudent International Public Management & Policy
