Innerlijke reizen

Een aantal jaar geleden, toen ik mijn verjaardag vierde bij Stalles – een bar in het centrum van Rotterdam – kreeg ik van een aantal vrienden een zogeheten ‘5-jaars dagboek’. Ik heb sindsdien niet elke dag notities gemaakt van de gebeurtenissen, maar ik heb zo door de jaren heen toch wel de nodige hoogte- en dieptepunten erin vastgelegd. Dankzij dit erg leuke cadeau zijn veel herinneringen, die ik anders was vergeten, bewaard gebleven.

Ik probeer nog steeds het schrijven in het boekje bij te houden, en soms lees ik ooit geschreven stukken terug. Dat laatste geeft me ook ruimte om te reflecteren op momenten en dingen die ik ervaren heb in de afgelopen jaren. Het is heel fijn om de mooie ervaringen terug te lezen, zoals een trip naar Kaapstad, Kerst vieren met mijn moeder en de diverse road trips door Europa. Toen ik deze ervaringen opschreef, heb ik de zorgen en piekergedachten van dat moment niet achterwege gelaten – evenmin de stressvolle situaties waarin ik me af en toe bevond.

Het teruglezen voelt soms een beetje als innerlijk reizen; reizen naar hoe ik mij toen voelde ten aanzien van zaken als tentamens, deadlines en persoonlijke of familiekwesties. Van tijd tot tijd komen dergelijke dingen op ons pad en lijken ze op zo’n moment allesoverheersend. Maar nu, als ik al die perikelen weer teruglees, blijkt dat de meeste ervan eigenlijk wel mee zijn gevallen. De meeste uitdagingen heb ik inmiddels allang overwonnen. Dat heeft me aan het denken gezet: misschien vallen de dingen waar ik mij nu zo druk om maak, eigenlijk ook best mee.

Het is makkelijk me te focussen op problemen en wat er mis gaat – dat gaat zelfs vaak automatisch. Maar daardoor vergeet ik wat ik in het verleden allemaal wél al heb weten op te lossen. Daarom ben ik vanaf nu van plan opgevat veel meer stil te staan bij mijn ‘overwinningen’ in het verleden. Wedden dat ik dan ook beter kan omgaan met uitdagingen in de toekomst?

Pooja Guptar doet een master Media & Business