De straten van New York City geven je inderdaad het gevoel alsof je bent herboren. Wat een fantastische ervaring is New York City. De stad waarnaar altijd wordt verwezen in films, foto’s en muziek. De stad die nooit slaapt, slaapt inderdaad echt nooit.
We kwamen op 4 april, op mijn verjaardag, in New York aan. Lang zal ik leven! Ik wist vanaf het begin van dit project dat ik 25 zou worden in de Verenigde Staten en het was echt een van de beste verjaardagen ooit. We kwamen laat in de avond aan, lieten onze bagage achter bij het hotel en gingen een biertje drinken om mijn verjaardag te vieren. De bar waar we terechtkwamen was een klassieke Amerikaanse sportbar en eventjes voelde ik me een echte Amerikaan. Na een paar biertjes ging ik terug naar het hotel omdat er de volgende dag veel op het programma stond.
Op 5 april hebben we de toerist uitgehangen en daarmee bedoel ik dat we bijna 30 kilometer op één dag hebben gelopen. Aan het einde van de dag wilde ik niets liever dan dat iemand me het laatste stuk kon dragen. We begonnen bij het gedenkmonument voor 9/11 waar ik even de tijd nam om alles tot me door te laten dringen. Na al die tijd voel ik nog steeds afschuw om wat er is gebeurd. Wist je dat zelfs de reddingshonden een trauma hebben opgelopen? De reddingswerkers moesten onder stenen gaan liggen en doen alsof ze overlevenden waren zodat de honden af en toe konden ‘winnen’, omdat ze overal mensen roken. Ik moest huilen toen ik dat hoorde.
De rondleiding ging verder langs Wall Street, Trinity Church, Battery Park, Brooklyn Bridge, Washington Square Park, de High Line, Madison Square Garden, Time Square, de openbare bibliotheek van New York, Grand Central Station en Stonewall Inn, een monument voor homo-emancipatie. Het monument wilde ik graag zien vanwege de Stonewall Riots, vooral na wat er vorig weekend in Arnhem is gebeurd. Die avond ging een deel van onze groep, inclusief mijzelf, naar een karaokebar. Aan het einde van de avond ben ik tot een belangrijke conclusie gekomen: ik kan niet zingen. Ik heb wel eventjes op het podium geschitterd toen ik Born This Way mocht zingen.
Het magische aan New York is het uitzicht. Net als een echte Upper East Sider ging ik wat drinken in de Rainbow Room van het Rockefeller Center (hallo aan alle fans van Gossip Girl in de wereld) om van het uitzicht te genieten.
Er is zo veel te zien en te doen in New York City, maar de conference komt steeds dichterbij. Terwijl ik dit schrijf, zit ik in Starbucks in Downtown NYC om koffie te drinken en me voor te bereiden op de conference. Ik voel me alsof ik de liefdesbaby van een diplomaat en Carrie Bradshaw ben. Nogal een onorthodoxe combinatie, vind je niet? Hier hou ik het bij. De volgende keer dat je van me hoort, ben ik waarschijnlijk stressed en obsessed, maar in ieder geval goed well-dressed, of dat hou ik mezelf tenminste voor. Tot de volgende keer!
