Op het moment dat je dit leest, zit ik al een paar dagen in de VS en heb ik Washington waarschijnlijk weer verlaten en ben ik onderweg naar New York City. Ik wil je één ding duidelijk maken: ik hou van Amerikanen. Ik hou in elk opzicht van ze en het beste is misschien wel hun beleefdheid. Begrijp me niet verkeerd, er zijn ook momenten dat ik Amerikanen haat, vooral vanwege hun ziekelijke neiging om overal suiker in te doen. Ik bedoel, een burrito met kip en avocado is al lekker genoeg, waarom wil je daar suiker in doen? (Let op: dit was een grap).
De reis naar de VS verliep best goed. Geen problemen tijdens de vlucht. Ik heb een paar tv-programma’s bekeken en het bleek dat ze La La Land in hun entertainmentaanbod hadden, dus die heb ik natuurlijk voor de miljoenste keer gekeken. Na een vlucht van acht uur, en een paar uur wachten bij de douane en de bagageband, kon ik eindelijk de zon weer zien en van de frisse lucht genieten.
Nee, reusachtig!
En met frisse lucht bedoel ik een sigaret roken, want twaalf uur zonder de nodige nicotine hakt er flink in (ja, ik weet dat roken niet cool meer is). Nadat we bij het hotel waren aangekomen, wilden we allemaal uit eten te gaan. Na vijf minuten rondlopen en zoeken hadden we er genoeg van en gingen we maar gewoon naar een Chipotle (Mexicaans).
Nog iets typisch Amerikaans: alles is gigantisch groot. Je zou denken dat een burrito een bescheiden gerecht is. Maar nee, dit ding was reusachtig. Ik moest echt verschrikkelijk mijn best den om hem helemaal weg te werken. Het ergste was nog dat ik midden in de nacht wakker werd met vreselijke honger.
Midden in de nacht hardlopen
En dat brengt me bij het enige punt dat ik misschien wat onderschat had: de jetlag. Op de eerste ochtend was ik om 4.30 uur klaarwakker. Ik kon met geen mogelijkheid weer in slaap komen. Hetzelfde gold voor mijn medeafgevaardigde en kamergenoot. We besloten om te gaan hardlopen en dat ging eigenlijk best goed. We hebben ongeveer vier kilometer gerend en zo konden we Washington in de vroege ochtend bekijken. Dat was prachtig.
Natuurlijk was mijn verblijf in Washington niet alleen maar ontspanning. We hebben ook een aantal toffe studiegerelateerde dingen gedaan! We hebben het Capitool bezocht, en tijdens een rondleiding daar heb ik eindelijk uitgevonden hoe het Amerikaanse politieke systeem in elkaar zit (als ik eraan terugdenk, krijg ik weer hoofdpijn). Natuurlijk zijn we ook langs het Witte Huis gelopen.
Grootste anticlimax
En ik kan je één ding vertellen over het Witte Huis: het was de grootse anticlimax van mijn leven. Ik kan gewoon niet in woorden uitdrukken hoe groot die anticlimax was. Maar ik probeer in het leven de dingen los te laten. We hebben ook een door onszelf georganiseerde tour langs alle monumenten gemaakt. ’s Nachts! Dit was nadat ik overdag al 25 kilometer had gelopen, dus ik denk dat ik nu vrolijker klink dan ik toen was. We zijn ook naar Georgetown en Arlington geweest. Blijkbaar bevindt Arlington zich in een andere staat. Je had mijn gezicht moeten zien toen ik het bordje met ‘Welcome to Virginia’ zag.
Maar ik heb helemaal niets te klagen. Mijn verblijf in Washington was echt heel leuk en ik vond het een fantastische plek. Mijn volgende blog zal iets langer op zich laten wachten dan de eerste twee, maar het belooft wel een goede te worden. Tot de volgende keer!
!
