Lieve Bibliotheek,

Als het goed is, dan ga je over twee maanden weer open. Ik hoop oprecht dat je echt zo geweldig zult zijn als ons is beloofd. Hoewel ik tijdens het studeren het liefst om de paar uur van omgeving verander, wil ik met alle plezier mijn nomadenbestaan voor je opgeven.

Die zwerftochten van de ene tijdelijke studieruimte naar de andere, mezelf installeren op vensterbanken en eenzame stoelen, terwijl ik zorgvuldig bereken hoeveel tijd ik nog overheb om te studeren als het me lukt om drie ‘share a chair’-stoelen te ritselen in Polak – het is vermoeiend en slecht voor mijn concentratie.

In augustus 2016, voor de komst van de studerende massa, bracht ik al twee weken op de campus door vanwege een intensieve cursus over onderzoeksmethoden. We hadden toen zogezegd het rijk alleen. Ik viel als een blok voor Polak. Van de jungle desks op de vijfde verdieping tot de magische trappen die eruitzien alsof ze zomaar de looproutes kunnen veranderen – hoe kon ik weten dat dit gebouw aan het begin van het eerste semester zou worden overstroomd door duizenden andere studenten op zoek naar een studieplek?

Bezet!

Voor mijn study buddy en ik zat er niets anders op dan onbekend terrein te verkennen, op zoek naar rustige gangen en verlaten kantines, waar die op de campus dan ook maar te vinden waren. We maakten er het beste van, sloegen ons kamp op in een trappenhuis in het G-gebouw (niet erg comfortabel), op de mysterieuze lege derde verdieping van het Van der Goot-gebouw (verboden terrein!), op de 18e verdieping van het Mandevillegebouw (gebruik de app en breng je bordje ‘Bezet!‘ mee!) en in de wachtruimte in het E-gebouw. We werden zó vaak weggejaagd, dat we al blij waren als we meer dan drie uur op dezelfde plek konden doorbrengen.

Hoewel ik me al die tijd afvroeg waarom er geen echte bibliotheek op de campus was, hoorde ik pas maanden later van je bestaan, toen de eerste openingsdatum bekend werd. Helaas duurt het nog een hele tijd voor ik van je voorzieningen kan genieten, vanwege mijn onderzoekstage en semester in het buitenland. Maar ik zie nu al uit naar onze kennismaking in februari 2018, wanneer ik aan mijn masterscriptie moet beginnen. Houd alsjeblieft een mooi plekje voor me vrij, bij voorkeur met veel natuurlijk licht, muisstille buren, een lekkere comfortabele stoel en een tafel, stopcontact en waterkoker. Vooruit, ik zal mijn eigen thee meenemen, maar over de rest valt niet te onderhandelen. Bedankt alvast!

Groet,

Eefje Smeulders

Update 10 april: De UB heeft een antwoord geschreven op de brief van Eefje!

Beste Eefje,

Wat fijn om te horen dat je uitkijkt naar het moment dat we elkaar zullen zien. Helemaal gezien je je nomadenbestaan voor een langduriger verblijf bij mij wilt opgeven. Ik mis jou en de andere studenten ook en snap heel goed het gemis van een rustige studieplek op de campus.

Ik vraag je nog heel even geduld te hebben want ik ben nog hard aan het werk om voor jullie een prachtige studieomgeving met 909 plekken te maken. Ik hoop dat je begrijpt dat dat geen eenvoudige klus is. Ik ben uitgegaan van twee stopcontacten per studieplek dus een tekort aan stopcontacten is daarmee verleden tijd. En ben je toe aan een break dan nodig ik graag je uit op mijn buitenterras. Al met al wordt het een plek waar je goed kan studeren, je medestudenten kan ontmoeten en het lekker licht is. Houd nog even vol, gelukkig is het einde in zicht.

Jammer dat je onze ingebruikname op 29 mei gaat missen. Ik had je graag als een echte VIP welkom geheten. Maar zoals ik lees, heb je het erg druk rond die tijd. Uiteraard hoop ik je eerder te zien dan februari 2018, weet: ik houd een plekje bij het raam voor je vrij!

Vriendelijke groet,

Jouw UB

P.S. Die waterkoker heb je niet meer nodig (dat scheelt jou weer sjouwen). Ik zorg voor diverse watertappunten in de bieb en je kopje thee kun je halen op de loopbrug naar het Theilgebouw.