Waar komen studenten van de Erasmus Universiteit terecht? In deze rubriek vertellen afgestudeerden over hun loopbaan en over hun leven: wat hebben ze geleerd? Zo geven ze en passant wat tips over wat je wel en niet moet doen om zelf een carrière op te bouwen.
Paul Verloop (42)
Studie: Rechtsgeleerdheid (1992-2002)
Huidige baan: Een van de partners van het advocatenkantoor Libertas Lawyers. Verloops specialisme in milieustrafrecht combineert het kantoor met financieel, fiscaal- en ondernemingsstrafrecht, naast compliance, toezicht en tuchtrecht. “Niet langer wilden we het keurslijf volgen van andere kantoren, maar ons eigen keurslijf verzinnen.”
Carrièreverloop: Bleef na z’n studie werken bij de sectie strafrecht als directeur van het Erasmus Centre for Penal Studies, het derde geldstroominstituut. Hij doceerde studenten, maar ook rechters, officieren van justitie en advocaten die hun kennis wilden bijhouden. Daarna werkte hij jaren als advocaat en werd redactielid van het Jaarboek Compliance en van SR Updates.
“Als ik die toga aantrek, ben ik me bewust van mijn rol tijdens de zitting: er het beste resultaat uitslepen voor mijn cliënt. Daar heb ik nooit moeite mee, want ik verdedig alleen de verdachte en niet de daad. Hoe verwerpelijk die ook kan zijn. Zaken die ik niet wil doen, ben ik nog niet tegengekomen.”
Botsen in de rechtszaal
“Ik heb altijd gelijk, maar ik krijg het niet altijd. Ook al ben ik het stevig oneens met het oordeel van de rechter of de mening van de officier, achteraf kunnen we gerust bijpraten met een kop koffie. Ik ken veel rechters en officieren van justitie, waarmee het in de rechtszaak goed kan botsen, terwijl het zonder toga aan klikt.”
Adrenaline
“Pleiten is het mooiste van mijn vak. Daarom zouden alle rechtenstudenten een togaberoep als voorland moeten hebben, het moet hun ultieme doel zijn. Het mooie van een zitting is dat al het werk uit het voortraject bij elkaar komt. Ik voel gezonde stress en adrenaline als ik begin aan mijn pleidooi, want op dát moment moet het gebeuren. Ik sta er overigens niet om bekend dat ik kort van stof ben. Een pleidooi kan uren duren, want ik wil compleet zijn.”
Paradox
“Ondanks dat pleiten het hoogtepunt is van het werk, proberen we de hele dag om cliënten uit een zittingszaal te houden. Mijn cliënten zijn organisaties die worden verdacht van fraude of van het overtreden van milieuregels. Als het ondanks onze inspanningen toch tot een openbare zitting komt, kan dat reputatieschade opleveren. Eigenlijk is mijn werk paradoxaal: ik probeer te voorkomen wat tegelijkertijd het mooiste onderdeel is.”
Waarom strafrecht?
“Noem me gerust een vakidioot. Strafrecht is het boeiendste onderdeel van de rechtspraak, want het gaat om mensen en hun emoties. Wie te maken krijgt met strafrecht wordt nerveus, want niemand wil ergens van verdacht worden. Dat is heel anders dan in andere rechtsgebieden, waar het voornamelijk gaat om geld: wie is wat verschuldigd? Mijn liefde voor strafrecht was er niet meteen. Na twee jaar Japankunde wisselde ik naar Rechten, maar alleen omdat die overbleef na afvinken.”
Studieschuld
“De grote studieschuld bij DUO geeft aan dat ik lang van mijn studietijd heb genoten. Ik deed mijn studie op mijn gemak, want actief lid zijn bij studentenvereniging SSR was net zo leuk. Bovendien net zo leerzaam, want ik maakte plannen, voerde ze uit en ik legde nieuwe contacten om dingen geregeld te krijgen. Door op kamers te gaan en van alles te doen, heb ik mijn leven leren organiseren.”
