Toen ik laatst op een zonnige dag dolblij werd van een wandeling over een postzegeltje gras met een hek eromheen, twijfelde ik even aan mijn verstand.
Het keurig bijgehouden veld aan mijn linkerzijde was veranderd in een soort lappendeken van barbecueënde gezinnen en rondrennende stadskonijntjes. Rechts zag ik de haven, waar kranen en masten naar langsvliegende meeuwen grepen. Was dit nu buiten?
Op de terugweg kwam ik gelukkig een bloeiend boompje tegen. Toen wist ik dat ik me toch echt in de natuur bevond.
Zoektocht naar mezelf
Wij stadsbewoners zijn gekke mensen. Naarmate de dagen lengen en de zon begint te schijnen, neemt de neiging om naar buiten te gaan toe. En wat vinden we buiten? Een parkje, een terrasje, een kade aan de Nieuwe Maas. Geen bos, geen wildernis, geen loslopende beesten. Om het park in mijn wijk staat een hek, dat na zonsondergang dichtgaat. Ik ben zelfs een keer ’s avonds door een beveiliger weggestuurd. Het hek moest dicht, dus ik moest naar buiten. Ik had me eerder niet gerealiseerd dat ik dat blijkbaar nog niet was.
Waarom willen we naar buiten? Volgens mij omdat we willen ontsnappen aan onze huidige situatie. Immers: als het regent, willen we naar binnen. Mensen zijn erop ingesteld zich te verplaatsen naar een plek die zo gunstig mogelijk is. En misschien is de stad gewoon niet zo gunstig als we denken. Uit het feit dat jongeren massaal wereldreizen maken die ‘een zoektocht naar mezelf’ heten, blijkt wel dat er behoefte is aan contact met ‘the great outdoors’.
Misschien zijn we onszelf wel kwijt omdat we de natuur succesvol beteugeld hebben. We bewegen ons eeuwig in een door andere mensen vooropgezette structuur. Je beweegt daarin niet vrij, maar mee. Verwachten of eisen dat we in die situatie nog maar iets begrijpen van onze natuurlijke oorspronkelijkheid lijkt me niet redelijk.
Moeten we daarom massaal op een bergtop gaan zitten? Ik denk het niet: het stadsleven heeft ook vele voordelen. Bovendien raak je eraan gewend. En als vluchten de norm wordt, dan wil je waarschijnlijk ook weer terug. Nu hebben we de keuze: in de zomervakantie kun je gewoon naar een camping in de Côte d’Azur, of naar een all-in resort in Thailand. Doe je door daarvoor te kiezen weer precies wat er van je wordt verwacht? Misschien wel. Misschien is dat onze natuur.
Waarom we elke dag in de rechtszaal zitten bij Fouad L.
De meeste journalistieke producties bij EM zijn te categoriseren in twee versnellingen:…