Zaterdagavond vonden er rellen plaats in het centrum van Rotterdam: de Turkse minister van Familiezaken, Fatma Betül Sayan Kaya, werd de toegang tot het Turkse consulaat in Rotterdam geweigerd en teruggebracht naar de Duitse grens.
De rellen die hierop volgden in het centrum van Rotterdam waren niet mals: de ME zette charges in met politiehonden en waterkanonnen, meerdere mensen raakten gewond en tientallen demonstranten werden gearresteerd.
De gemiddelde Rotterdammer keek hiervan niet op of om. Dat is typerend voor de veerkracht van Rotterdam.
Een buitenlandse minister weigeren haar consulaat te bezoeken – en zelfs uit het land zetten – is hands down het grootste geopolitieke evenement in jaren in Rotterdam. In de provincie wordt er waarschijnlijk nog lang over doorgepraat. Maar dat geldt niet voor Rotterdam.
Rampspoed
Dit blijkt maar weer eens als ik de zondagochtend daarna langs het Turkse consulaat fiets. Een aantal journalisten filmen, een enkele passant wordt geïnterviewd. De zon schijnt immers op deze prachtige lentedag, en Rotterdam is in de weer. Vlak naast het consulaat, bij het skatepark op de Westblaak, zijn tientallen jongeren ongestoord aan het skaten. Iets verder, bij het beeld van Zadkine, stappen Japanners uit een volle touringcar, en het voetpad op de Erasmusbrug wordt gedomineerd door hardlopers, want de marathon is al over een maand.
Ook Feyenoord stelt zich stoïcijns op, zeker dit seizoen. Afgelopen week leek de achttien jaar gekoesterde kampioenschapsdroom bijna in duigen te vallen. Want met het 1-0 verlies bij stadsgenoot Sparta werden er niet alleen onnodig punten verspeeld tegen een laagvlieger in de Eredivisie, ook leverde het vijf geblesseerden en een rechtszaak-debacle voor sleutelspeler Tonny Vilhena op. Het doemscenario leek daarom even compleet te zijn voor Feyenoord. Maar van al die rampspoed moest de volksclub niets hebben, dus zondag werd gewoon weer keurig thuis gewonnen van de subtopper AZ. Business as usual.
Die veerkracht is ook terug te zien op onze campus. Door de enorme bouwprojecten lag deze de afgelopen vijf jaar veelvuldig op z’n gat: tentamens werden afgenomen terwijl er heipalen in de grond werden geslagen en momenteel lijkt het G-gebouw onbereikbaar te zijn. Desalniettemin trekt geen enkele student zich er iets van aan en studeert iedereen stug door. Sterker nog: het heeft er alle schijn van dat de Erasmus Universiteit als nooit te voren floreert in de ranglijsten. Nee, een EUR-student zul je niet snel horen klagen. Zolang die hbo’ers maar wegblijven, met hun frikandelbroodjes.
