’s Winters met blote voeten op het strand

Waar komen studenten van de Erasmus Universiteit terecht? In deze rubriek vertellen afgestudeerden over hun loopbaan en over hun leven: wat hebben ze geleerd? Zo geven ze en passant wat tips over wat je wel en niet moet doen om zelf een carrière op te bouwen.

“Huisarts zijn is het mooiste vak voor mij, want ik zie de hele mens. In tegenstelling tot een chirurg die het heeft over ‘de pols’ of over ‘fractuur x’. De mens is een geheel van emoties, gedachten en het fysieke. In deze opleiding heb ik geleerd om de drie componenten te betrekken bij de vraag wat iemand mankeert. Dat doe ik door de patiënt met oprechte interesse te bevragen en te kijken naar non-verbale communicatie.

“Tijdens een consult gaat er van alles door mijn hoofd: ik spiegel zijn of haar houding om toenadering te zoeken, ik let op de non-verbale communicatie, ik stel een lijst van diagnoses op, en ik bedenk vragen die ik nog wil stellen. Als huisarts is communicatie je belangrijkste instrument en daarin ben ik enorm gegroeid sinds het begin van de opleiding in 2013. Niet alleen als huisarts, maar ook privé pluk ik daar de vruchten van.”

Zelfspot
“Om patiënten snel op hun gemak te stellen, gebruik ik zelfspot, want ik ben ook maar een mens. Bovendien zijn humor en gezelligheid goed te combineren met mijn vak.
Hoewel het ook menselijk is om onzeker te zijn, vind ik het lastig om mijn twijfels uit te spreken. Als huisarts heb ik niet altijd een oplossing. Om dat te accepteren en los te laten gaat de ene keer beter dan de andere keer.”

Urine laten lopen
“Doordat ik mensen zie op hun kwetsbaarst, bekijk ik hen anders. Een voorbeeld is een mevrouw die haar urine niet kon ophouden. Toen ze het liet lopen, deed ik twee stappen naar achteren. ‘Nee Zohra’, zei een stemmetje in mijn hoofd. Meteen realiseerde ik me hoe arrogant dat overkomt, terwijl ik me juist bescheiden wil opstellen. Op zo’n moment denk ik aan mijn religie en vraag ik om de kracht om deze vrouw te helpen.

“Bescheidenheid siert de mens. Hoe ambitieus ik ook ben, dat zal ik altijd nastreven. Mijn vader verwoordt het mooi: ‘Hoe meer vruchten een boom heeft, hoe zwaarder de takken en hoe meer die naar de grond buigen.’ Met andere woorden: alle bagage die je in je leven verzamelt, maakt je een bescheiden of nederig mens in plaats van een arrogante.”

Mindfulness was mijn eureka
“Door schildklierproblemen moest ik er eind 2014 een halfjaar tussenuit. Vreselijk vond ik het om thuis stil te zitten. Bovendien durfde ik mijn ellende niet te delen met vrienden, want ‘positieve Zohra zat nooit in de put’. Terugkijkend op die periode kan ik stellen dat je jezelf pas leert kennen tijdens het dieptepunt. Door een achtweekse cursus mindfulness leerde ik ‘voelen’ in plaats van altijd maar denken. Door geaard te zijn kun je beter antwoord geven op vragen, zoals: wat wil ik, wat maakt me blij?

“Een van de oefeningen was op blote voeten lopen over het strand. Ik was meteen verkocht. Nog steeds rijd ik twee keer per week naar Kijkduin of Scheveningen om over het strand te lopen. Ook in de winter probeer ik dat op blote voeten te doen, maar dat is echt koud.”

De patiënt is mijn spiegel
“Daar op het strand, of in een restaurant, schrijf ik dan in mijn dagboek. Elke dag schrijf ik iets, al is het maar één zin. Over wat ik die dag heb gedacht, heb gevoeld, heb geleerd. Als huisarts leer ik ook veel over mezelf; wat zijn mijn sterke punten en mijn verbeterpunten?

“De patiënten die ik tegenover me krijg, houden me stuk voor stuk een spiegel voor. Dat geldt voor een consult waarin ik fijn contact heb met de patiënt, maar ook voor minder gezellige exemplaren. Soms komt iemand twintig keer met dezelfde klachten. Toch boeit elke patiënt me, en iedereen krijgt dezelfde aandacht. Na vijftien minuten is het weer voorbij, denk ik dan.
Doordat ik in mijn opleiding heb geleerd om al mijn patiënten zo te benaderen, ben ik een beter mens geworden. Ik blijf met beide benen op de grond. En dat maakt me weer een betere arts.”

Plant
“Naast de deur van de wachtkamer staat een plant. Elke keer als ik een patiënt ophaal, kijk ik bewust naar die plant en voel ik me dankbaar. Voor een paar tellen keer ik me in mezelf en lach ik. Op dat moment ben ik zo blij dat ik als huisarts in opleiding patiënten kan helpen. Mindfulness heeft me dat echt zo leren  ‘voelen’.”