De Cerro Negro ligt bij de historische stad León, in de buurt van de westkust van Nicaragua, aan de Grote Oceaan. De vulkaan is sinds zijn ontstaan in 1850 liefst 23 keer uitgebarsten. Dat is ongeveer eens in de zeven jaar, en daarmee is hij misschien wel de actiefste vulkaan ter wereld. En toch: in plaats van iedereen ver uit de buurt te houden van dit dodelijke seismische monster, hebben de inwoners van het Midden-Amerikaanse land een waanzinnig leuke belachelijk gevaarlijke activiteit op deze plek bedacht: vulcano boarding.
De Nicaraguanen zijn een optimistisch volk. Een gevaarlijke vulkaan gebruiken om er een lucratieve toeristische bezigheid op te openen: het is niet het enige voorbeeld dat ik ken van hun rooskleurige kijk op de wereld. Twee weken geleden bezocht ik deze voormalige Spaanse kolonie om de kou te ontvluchten en er de feestdagen door de brengen. Het lukte me maar niet om al die zonnebrilverkopers op straat van me af te schudden. Zelfs nadat je ze drie of vier keer had afgewezen, bleven ze achter je aan lopen en vragen of je een 100% authentieke Ray Ban wilde kopen. En elke keer leken ze ook echt te denken dat ze je er eentje konden aansmeren.
Eerlijk is eerlijk: de naïviteit van deze mensen maakt ze erg creatief. Het nationale gerecht van Nicaragua is gallo pinto, oftewel rijst met bonen. Ze eten het ’s ochtends, ’s middags en ’s avonds. Als je geluk hebt, krijg je er wat maïswraps bij, en met Kerstmis soms zelfs een stukje kip. Meestal blijft het bij rijst en bonen. Vies is het niet, maar ik zou het nou ook weer niet als befaamd en authentiek voorbeeld van hun cuisine aanprijzen. Nou, geloof het of niet, dat is precies wat ze zelf wél doen: er zijn tal van kookworkshops over hoe je rijst met bonen moet klaarmaken.
Maar laat het optimisme van de Nicaraguanen een inspiratiebron voor ons allemaal zijn in het nieuwe jaar. In 2017 zal mijn glas halfvol zijn, en het jouwe hoop ik ook. Als er mensen geld verdienen met workshops over hoe je rijst met bonen klaarmaakt, dan moet het jou toch zeker wel lukken om je tentamens te halen? Als Nicaraguaanse straatverkopers het net zo lang weten vol te houden tot ze je iets hebben verkocht, dan kun jij toch ook uit je comfortzone stappen en dingen doen die je voorheen eigenlijk nooit durfde? En als ondernemers boardingtours aanbieden op een vulkaan die elk moment kan uitbarsten, wat voor excuus heb jij dan nog om geen werk te maken van dat geweldige startup-idee dat al tijden door je hoofd spookt?
