Spaghetti met mayonaise

Als je studeert, moet je voortdurend keuzes maken. Ga ik vandaag wel of niet naar college? Sluit ik bij DUO een zo hoog mogelijke lening af, of ga ik werken naast mijn studie? En als ik werk naast mijn studie, hoe deel ik dan de rest van mijn tijd in?

Wat je het best kunt doen, staat helaas niet in je studieboeken; dat moet je zelf verzinnen. Maar kiezen is moeilijk, en naarmate ik ouder word, lijkt het alleen maar moeilijker te worden.

Bij een keuzemogelijkheid komt automatisch verantwoordelijkheid kijken, en verantwoordelijkheid wordt geassocieerd met volwassenheid. Volgens Van Dale betekent ‘volwassen’ hetzelfde als ‘volgroeid’. Ik denk dat het iets heel anders betekent, al weet ik niet precies wat. Misschien komt ‘verstandig’ nog het meest in de buurt.

Over het algemeen maak ik tamelijk verstandige keuzes: ik bereid mijn tentamens voldoende voor, ik probeer naast mijn studie een CV op te bouwen en ik doe dingen die ik leuk vind op momenten dat het me uitkomt. Soms ga ik doordeweeks naar een concert, maar dan draag ik altijd oordoppen. Aan de andere kant schroom ik niet om spaghetti met mayonaise te eten als ik geen zin heb om boodschappen te doen.

Van de illusie dat mensen die ouder zijn dan ik altijd mijn niveau van volwassenheid ontstijgen, ben ik definitief verlost toen ik voor het eerst Alexander Pechtold en Geert Wilders met elkaar zag debatteren op televisie. Toch is het respecteren van ouderen een wijdverbreide gewoonte. Immers: ‘wijsheid komt met de jaren’. Maar dat ouderen meer levenservaring hebben dan jongeren, betekent niet dat ze per definitie wijs zijn – laat staan volwassen. Ze maken hooguit minder ondoordachte keuzes.

Wanneer is een mens dan volgroeid? Heeft dat met onze fysieke gesteldheid te maken? Ook daar valt geen uitsluitsel over te geven, want elk lichaam verandert tot het sterft. Veranderen is in die zin synoniem aan leven, maar of je alle verandering groei kunt noemen, is weer een andere vraag. De dichter J.C. Bloem schreef zelfs: “Iedere verandering is een verslechtering, zelfs een verbetering.”

Ik weet niet wat ik moet concluderen, en waarschijnlijk zal het vanwege al deze verwarring moeilijk blijven om te handelen als een verstandige, volgroeide volwassene. Maar misschien kom ik tot nieuwe inzichten als ik mijn spaghetti in het vervolg met ketchup eet.