EM-columnist Eefje Smeulders negeert de uitslagen van de Amerikaanse verkiezingen en blijft redelijk hoopvol voor de toekomst van vrouwen. “Soms is mijn 179e verjaardag dichterbij dan ik dacht.”

Twee weken geleden werd bekendgemaakt dat Nederland drie plaatsen zakten op de Global Gender Gap Index van het World Economic Forum. Naast een 391 pagina’s tellend rapport werd er ook een website gepubliceerd, waarop je kunt zien hoe lang het duurt voordat deze genderongelijkheid weggewerkt is. Tegen de tijd dat ik 179 ben, zijn vrouw en man in Nederland gelijk qua gezondheid, financiën, educatie en politiek. Dat geeft een goed beeld van het tempo waarin deze zaken zich in Nederland ontwikkelen: langzaam.

Onrealistische lichaamsverhoudingen

De afgelopen weken bleek gelukkig dat verschillende organisaties zich inzetten om de representatie van vrouwen te verbeteren. Zo kondigden de Verenigde Naties aan een nieuwe Honorary Ambassodor for the Empowerment of Women and Girls gevonden te hebben. Dat gebeurde onder protest van hun eigen medewerkers, want helaas waren de echte inspirerende vrouwen even op of gewoon niet te vinden en wilde DC Comics daarom best de superheldin Wonder Woman uitlenen.

Nu is het een onmogelijke klus om één vrouw aan te stellen die representatief is voor 50 procent van de gehele wereldbevolking, maar een fictieve stripfiguur met onrealistische lichaamsverhoudingen in een badpak met een Amerikaanse vlag is niet de meest voor de hand liggende keuze. Dat zal de marketingafdeling van DC Comics weinig deren, aangezien er in 2017 een nieuwe film uitkomt met Wonder Woman in de hoofdrol.

Gelukkig werden er ook echte mensen erkend voor hun harde werk. Op de lijst van Glamours ’Vrouwen van het Jaar’ stonden onder andere Christine Lagarde (de eerste vrouwelijke directeur van het Internationaal Monetair Fonds) en de oprichters van protestbeweging BlackLivesMatter, Patrisse Cullors, Alicia Garza en Opal Tometi.

En Bono, de zanger van U2.

Blijkbaar waren ook in Groot-Brittannië de inspirerende vrouwen even op, waardoor de jury besloot een man toe te voegen. Het leverde in ieder geval internationale headlines op als: ’Bono is Glamours Vrouw van het Jaar’, waarbij de overige vrouwen terloops in het nieuwsbericht genoemd werden. Want waarom zouden vrouwen een hoofdrol krijgen bij de uitreiking van hun eigen award?

Collegevoorzitter van de Erasmus Universiteit, Kristel Baele, pakt het beter aan: om ervoor te zorgen dat er meer vrouwelijke kandidaten zijn voor benoemingen tot bijzonder hoogleraar, is het nodig om daar al bij het aanstellen van universitaire docenten aan te denken. En wellicht een vrouwenquotum in te stellen. Soms is mijn 179e verjaardag dichterbij dan ik dacht.