Wel verlicht, niet verliefd

Lang geleden matchte ik met een jongen op Tinder. We maakten de volgende deal: als ik een liedje voor hem schreef, dan zouden we een strandwandeling maken. Zo geschiedde. Drie maanden later dumpte hij me zonder uitleg.

Ik heb meestal weinig moeite met het voorbij gaan van contact; dit was een van de uitzonderingen. Niet omdat ik die jongen nou zo bijzonder vond, maar omdat de plotselinge afloop van onze verhouding betekende dat het me voor de honderdste keer niet was gelukt een levenspartner te vinden.

Sommige jongeren vinden houvast in een relatie. Anderen lukt het niet iemand te vinden om iets stabiels mee op te bouwen. Dan val je gauw terug op vluchtigheid omwille van de vluchtigheid. Je downloadt de Tinder-app en gaat op matige dates. Misschien slaapt er een keer iemand in je bed en denk je later: nee, dit is bij nader inzien niet de persoon naast wie ik wakker wil worden.

Waar komt die neiging tot vluchtigheid als vervanging van houvast vandaan? Misschien is deze inherent aan de menselijke natuur, misschien is zij persoonlijk, misschien is die typisch voor mijn generatie. Ik denk het laatste. Wij zijn de eersten die in hun jeugd langer met dan zonder internet leefden. In die zin zijn we kinderen van een soort Nieuwe Verlichting.

Het internet is ieder moment van de dag in ons leven, maar werkt door zijn grilligheid destabiliserend. In deze wereld die zichzelf continu opnieuw uitvindt, is het moeilijk overeind te blijven staan. Nog lastiger is het om onvermoeid door te zetten zonder iemand die af en toe zegt dat het om het even is of je slaagt in wat je probeert te bereiken.

Onlangs realiseerde ik me dat vertrouwen de enige oplossing is voor dat probleem. Vertrouwen biedt houvast: in tijden dat iets waaraan we behoefte hebben afwezig is, is vertrouwen dat we het zullen vinden het enige waar we ons aan kunnen optrekken.

Ik besloot van ellende weer in de liefde te gaan geloven. Dat ik nog geen wederhelft heb gevonden omdat ik niet op de goede plek zoek, is minstens even plausibel als de overtuiging dat zo iemand helemaal niet bestaat.

In mijn daaropvolgende onderzoek naar de vraag of Tinder misschien toch de goede plek is, kwam er iemand bovendrijven met wie ik sindsdien chat. Wie weet wordt er dit keer wel een liedje voor mij geschreven.