Help, volgende week heb ik mijn eerste tentamen! Dat betekent in mijn geval maar één woord: stress. Ik moet bekennen, ik ben een held in plannen, maar nog beter in het uitstellen van studeren voor mijn tentamen. Van dit gedrag merk ik helemaal niets in de weken vóór de laatste week van het tentamen. Dan ben ik, zoals iedereen, aan het studeren, drink ik hier en daar een borrel, en ga ik braaf naar mijn colleges en werkgroepen.
Maar precies in de laatste zeven dagen voor een examen komt mijn studieontwijkende gedrag (SOG) razendsnel opzetten. De vraag waarom dit fenomeen altijd de kop op steekt, houdt mij nu al zo’n drie jaar bezig. Een antwoord heb ik helaas (nog) niet, maar ik hoop dat ik jullie tot voorbeeld kan zijn van hoe het niet moet door te vertellen hoe een typische ‘SOG-dag’ eruit ziet. Bijvoorbeeld dag 7, dus nog 24 uur te gaan tot het tentamen.
Ik neem mezelf voor de hele dag enorm productief te zijn en zet daarom mijn wekker op 7.00 uur in de ochtend, zodat ik vandaag eindelijk eens ‘wat aan mijn dag heb’. Vreselijke uitdrukking overigens, niet in de laatste plaats omdat die regelmatig door mijn moeder werd gebezigd, vooral als ik op zondagmiddag nog lag te slapen.
Enfin, ik snooze vervolgens een aantal keer, om uiteindelijk om 8.00 uur echt te ontwaken. De sinaasappelsap in de koelkast blijkt op te zijn, en er ligt zelfs geen sneetje brood meer in de vriezer. Snel even naar de supermarkt. Daarna ontbijten – een beetje op m’n gemak want de dag is nog lang – en ook maar even douchen; niks fijners als fris en uitgerust studeren. In de badkamer zing ik en dans ik wat in het rond. Eenmaal afgedroogd blijkt het toch al half 12 te zijn. Ik bedenk me opeens dat de plantjes in mijn kamer al dagen geen water meer hebben gehad. Dat eerst maar even afhandelen.
Dan gaat mijn telefoon. Of ik opa nog even kan helpen met de laatste update van Windhoos 10. Ik start Skype en Teamviewer op en help opa uit de penarie. Dat duurt wat langer dan ik had gehoopt te merken aan mijn rommelende maag. Ik gooi vlug twee sneetjes brood in het tosti-ijzer. Met de hongerklop kun je niet studeren. Ondertussen kan ik dan mooi even één aflevering van Pretty Little Liars te kijken. Dat worden er – tot mijn grote verbazing (en spijt achteraf) – vier. Verdomme, het is ook altijd hetzelfde met die seizoenfinales!
Het begint al te schemeren wanneer mijn telefoon weer rinkelt. Ditmaal is het een studiegenoot, die belangstellend informeert hoe het gaat met studeren. Ik beken dat ik daar eigenlijk vandaag nog niet aan toe gekomen ben. Gelukkig heb ik nog wel een paar uur tot het tentamen. Ik kan toch gewoon de hele nacht doorgaan? Daarom laat ik een kapsalon en wat blikjes Red Bull bezorgen. Dan kan ik lekker wakker aan de studie. Maar die kapsalon valt wel wat zwaar, en voor ik het weet, lig ik ondanks de overdosis cafeïne in no time in coma.