De boodschap vooraf was duidelijk: Ballroom aan de Witte de Withstraat is een ab-so-lute favoriet onder hipsterminded Rotterdam. Uw recensent zag het als een waarschuwing, bereidde zich vervolgens voor op een biologische kaart, gesprekken over zelfgebrande koffie en baardhaar, héél veel baardhaar.
Maar wat schetst de verbazing? Ballroom blijkt geen hipsterheaven, maar een echte vrouwenmagneet. De dames komen in bosjes binnenwandelen of beginnen – al rokend – openlijk de jacht onder de heerlijk warme, knalrode heaters van het terras. Mannen zijn een zeldzaamheid. Het publiek loopt tegen de dertig, maar ook vijftigers ontbreken niet.
Op dat terras is het goed toeven deze vrijdagavond. Tafeltjes zijn er, ondanks de drukte, genoeg en over bijschuiven maakt de bediening geen punt. Vermakelijk is het om het voorbijtrekkende Witte de With-publiek te bestuderen. De schimmige, Snoop Dogg-achtige figuren die omliggende coffeeshops bezoeken vervelen nooit.
Imponerend is de kaart. Hierop prijken welgeteld 104 – de serveerster schuwt niet het cijfer meerdere keren te noemen – verschillende soorten gin-tonic. De enthousiaste dame weet er direct een paar ‘echte goede’ aan te wijzen. Eén van de drankjes beschrijft ze als ‘floraal’. Niemand snapt het.
Vier – lekkere, dat wel – drankjes later is uw recensent 41 euro armer. Daar is weinig studentikoos aan. Gratis is wel de geschiedenisles van de serveerster. Zij vertelt waarom de twee eigenaren een jaar geleden – de zaak is betrekkelijk jong – voor de naam Ballroom kozen. “Toen ze hier voor het eerst binnenstapten, vonden ze het net een ballroom.’’ Zo simpel kan het soms zijn.
Het internet leert ons dat Ballroom verder slaat op de vele eigengemaakte gehaktballen die binnen verkocht worden. Proeven is er helaas vanavond niet bij: de keuken is reeds gesloten. Jammer, want het zicht op de aangrenzende shoarmazaak maakt vooral hongerig.
Binnen doet een dj zijn uiterste best het zittende gezelschap te verleiden tot een dansje. Tevergeefs: de zwart-wit geblokte vloer blijft vooral leeg. Ook een tegen elven extra ingevlogen draaisetje doet geen wonderen.
Het dringt wel de vraag op wat Ballroom nou precies is. Een restaurant met goede gehaktballen? Een loungebar vol gin-tonic? Of zitten we toch meer in de clubsferen? De serveerster biedt soelaas. “Na tienen is het party.”
Het schept direct duidelijkheid.
