Belgisch boos maken in Boudewijn

Toegegeven: na volledig doorweekt te zijn geregend, stapt uw recensent niet in opperbeste stemming Boudewijn binnen. Het Belgisch biercafé aan de Nieuwe Binnenweg is op deze vrijdagavond aardig vol, maar – wat een opluchting – er is nog een tafel vrij voor het vierkoppige gezelschap. Dat deze naast een groepje luid tinderende Spaanse studenten staat, is geen fijne constatering.

Boudewijn belooft ‘een stukje België’ naar Rotterdam te brengen. Dat doet zij door acht tapbiertjes en ruim honderd soorten op fles aan te bieden. Bruin hout tegen de muren, tal van tierlantijntjes en levensgroot geschilderde teksten zorgen voor de nodige sfeer. Het licht is gedimd, hetgeen in het voordeel is van de jagende barklant.

De keuze op de kaart is reuze. Leuk voor de kenner, maar de speciaalbierleek zou graag aan de hand genomen worden door het personeel. Dat personeel is echter druk, laat lang op zich wachten en doet moeilijk over het bijschuiven van een vijfde stoel.

We worden gesommeerd naar de kelder van het café te verhuizen. Daar wacht een lange houten bank. Kritische noot: we zitten zo afgelegen dat telefoonbereik volledig ontbreekt. Contact met de buitenwereld ontstaat uitsluitend via ‘FriFi’, de gratis WiFi die aanwezig is.

Onze ontstane honger wordt gestild met ‘de beste bitterballen van Rotterdam 2012’. Wie dat dan wel heeft bepaald, zo luidt de vraag aan de ober. “De overheid”, zegt hij, pogend om jolig te zijn. “Eén of andere instantie”, besluit hij daarna.

Maar inderdaad: de ballen – overigens geleverd in een frietzak – smaken goed. Onze bijdehante bediende, die moeite heeft onze niet zo ingewikkelde bestelling te onthouden, komt nog terug met de mededeling dat de test door het Algemeen Dagblad is uitgevoerd. En de overheid dan? We snappen er niks meer van.

Ondertussen beginnen enkele liefhebbers de heupen in beweging te brengen. Dat lijkt ondanks de beperkte ruimte prima te gaan. Het zijn voornamelijk dertigers die vanavond binnengelopen zijn. Studenten zijn schaars, ondanks het goed smakende – maar dure – bier.

Misschien tijd om geen tafeltje, maar één of twee zaken op te schuiven.