Het was een ‘vlekkeloze’ reis geweest, hij had zelfs nog even ‘vakantie kunnen vieren op een eiland in Griekenland’. De Syrische vluchteling A. begint de ontmoeting in de C-hal met de bravoure die past bij een 17-jarige. Later tijdens het gesprek met ruim 20 studenten bleek de vlucht van Aleppo naar Woudestein toch iets gecompliceerder.
De bijeenkomst is georganiseerd door Bob Scholte van De Nieuwe Universiteit Rotterdam. Bob is zelf de afgelopen dagen een beetje bevriend geraakt met de uitstekend Engels sprekende A. Een typische tiener, zoals je ze ook in Rotterdam tegenkomt. Hobby’s: gamen en manga. Vakken op school: wiskunde, scheikunde, natuurkunde. “Daar vond ik niks aan.” Maar met een heel atypisch levensverhaal.
De redactie van EM heeft besloten de volledige naam en foto van A. niet weer te geven, omdat het gaat om een minderjarige asielzoeker.
38 mensen in een achtpersoonsbusje
Toen hij 14 was begon de oorlog in Syrië. Bij de universiteit in zijn wijk in Aleppo ontploften bommen. “Studenten werden verschrikkelijk behandeld”, vertelt A. aan de groep. Daarop besluit zijn familie naar Dubai te vertrekken. Maar na drie jaar mag hij daar niet meer blijven, en dus vertrekt hij richting Europa.
De ‘vlekkeloze’ reis begint met een busritje door Turkije, met 38 mensen in een achtpersoonsbusje. “Het ergste was dat we een zieke vrouw bij ons hadden, die niet meer kon lopen. Ze huilde en huilde. We konden niets voor haar doen, alleen haar meedragen.” Na drieëneenhalf uur varen met een rubberbootje belandt A. op het Griekse eiland Chios. Zijn ‘vakantie’ brengt hij door in een cel: omdat hij geen begeleiding bij zich heeft en minderjarig is wordt hij vastgezet. Als hij weer vrij komt, weet hij via Servië, Hongarije, Oostenrijk en Duitsland in Nederland te komen. Het kost hem in totaal een maand.
'Prima slapen'
De studenten zitten vol vragen. Hoe is het leven in de gebouwen van Erasmus Sport? “Het eten is lekker, en ik kan er prima slapen. Ja, er zitten wel een paar irritante kinderen tussen”, lacht hij. Van negatieve sentimenten jegens vluchtelingen heeft A. niets gemerkt. “De politie was heel aardig, de vrijwilligers en medewerkers van Erasmus Sport ook.”
Hoe kijkt hij nu als gamer aan tegen oorlogsspellen als Call of Duty, die geweld verheerlijken? “Die spellen vind ik nu juist nog leuker. Ik zag bijvoorbeeld een keer in Call of Duty een muur waarop stond “Weg met Bashar [al-Assad, ES]”, in een spel uit 2010. Dat is toch fantastisch!”
De terroristen reizen juist vanuit Europa naar Syrië om daar te vechten, waarom zouden ze dan weer teruggaan?
Ook serieuzere zaken worden besproken. Hoe weet A. bijvoorbeeld dat er geen terroristen zijn onder zijn medevluchtelingen? “Dat is totale onzin”, zegt A. “De terroristen reizen juist vanuit Europa naar Syrië om daar te vechten, waarom zouden ze dan weer teruggaan? En als ze daar al zijn, hoeven ze ook niet te doen alsof.” En wat gaat er met A. gebeuren na donderdag, als de vluchtelingen Erasmus Sport weer moeten verlaten? “Geen idee nog. Daar is ons niets over verteld.”
